________________
શ્રદ્ધા : ૪૭
(૪૫) ચાર ગતિરૂપ સંસારમાં ભમતા જીવા જન્મ, જરા અને મરણુરૂપી તીક્ષ્ણ ભાલાથી વારંવાર વીધાતા છતાં, રૌદ્ર દુ:ખને અનુભવે છે, તાપણ અજ્ઞાનરૂપી સર્પથી ડસાયેલા તે આત્માએ સ’સારરૂપી કેદખાનાથી કાઇ પણ વખતે લેશ પણ ઉદ્વેગને ધારણ કરતા નથી. પ્રાપ્ત થયેલા શ્રી જિનધર્મને જો પ્રમાદથી હારી જવામાં આવે, તે તે ફરી પામવા દુભ છે.
(૪૬) સુખની વાંચ્છાવાળા આત્મા પણ જો પ્રમાદને ત્યાગ કરી ધર્મને ન કરે, તે દુઃસહ (દુઃખે કરીને પણ સહન કરવાં કઠણુ) એવાં નરકનાં દુઃખાને અનતી વાર પ્રાપ્ત કરે છે, માટે મનુષ્યભવને અને શ્રી જિનધને પ્રાપ્ત કરીને એક ક્ષણ પણ પ્રમાદ કરવા ઉચિત નથી.
(૪૭) અસ્થિર, મલિન અને પરાધીન એવા આ શરીર વડે સ્થિર, નિર્મળ અને સ્વાધીન એવા ધર્મ સાધી શકતા હાય તા, અન્ય કાર્યોંમાં પડવાથી શે ફાયદો છે ?
(૪૮) મિથ્યાત્વમાં પ્રગટ અન તો દેખાય છે. પરંતુ ગુણના તેમાં લેશ પણ નથી, છતાં મેહે કરીને અંધ બનેલા આત્મા તે મિથ્યાવનું જ સેવન કરે છે. સમ્યક્ત્વમાં પ્રત્યક્ષ અન‘તગુણ દેખાય છે, અને દોષના લેશ પણ જણા નથી. તાપણુ આજ્ઞાનથી અંધ થયેલા જીવા શ્રી જિનેન્દ્રભાષિત સમ્યક્ત્વ મૂળ ધર્મનું સેવન કદી પણ કરતા નથી.
(૪૯) વિજ્ઞાન અને કળામાં કુશળ એવા આત્મા પણ સુખકારક અને સત્ય ધર્મની પરીક્ષા કરવા માટે પેાતાની વિદ્વત્તા અને કળાના જો ઉપયાગ ન કરતા હાય, તેા તેવા
