________________
હોય. એક અત્યાગ્રહી, તે મહાવીરની આશાને માનનારો અને બીજે કંઇક કુમળો, તે પાર્શ્વનાથની નરમ આશાને પાળનારો. (પેજ ૪૦ જુઓ)
છતાંયે દિગમ્બરો માને છે કે શાસ્ત્ર થોડે થોડે ઘસાતાં ચાલ્યાં આવે છે અને તેથી આજે તો શૂન્યવત થઈ ગયાં છે, ત્યારે શ્વેતામ્બરો માને છે કે તેમાંનો મોટો ભાગ આજ સુધી પણ ઊતરી આવ્યો છે. (પેજ ૪૨ જુઓ) સમીક્ષા:
૧લા અને ૨૪મા તીર્થકર ભગવંતોને દીક્ષા વખતે દેવે ખભા ઉપર નાખેલ દેવદૂષ્ય રહે ત્યાં સુધી રાખે, પછી ન હોય. (દા.ત. આ અવસર્પિણી કાળના ૨૪મા તીર્થકર શ્રી મહાવીર દેવના દેહ ઉપર દેવદૂષ્ય ૧૩ મહિના સુધી રહેલ.) અને વચલા ૨૨ તીર્થકર ભગવંતોના શરીર ઉપર દેવદૂષ કાયમ રહે છે. સાધુઓ માટે આચાર એવો છે, કે ૧લા અને ૨૪મા તીર્થંકરના શાસનના સાધુઓ જી- મોંઘા નહીં તેવા જરૂર પૂરતાં સંયમ ધર્મમાં ઉપકારક વસ્ત્રોને ધારણ કરનારા હોય છે અને વચલા ૨૨ તીર્થકરના શાસનના સાધુઓ વસ્ત્ર સહિત પણ હોય, કોઈ પણ વર્ણના વસ્ત્ર પહેરનાર હોય, નગ્ન પણ હોય.
આ ભેદ પાછળનું કારણ તે તે કાળના મનુષ્યની યોગ્યતા વગેરે છે. તીર્થકર ભગવંતો અતિશય યુક્ત હોવાથી તેઓ વસ્ત્ર વિહીન હોય તો પણ નગ્નતા દેખાતી નથી હોતી અને કોઈને પણ વિકારનો સંભવ નથી. તેથી સાધુઓએ તીર્થકર ભગવતે જે કર્યું તે નથી કરવાનું, પણ જે કહ્યું તે કરવાનું છે: [
(૧૯)
