________________
૨૨] બુદ્ધિપ્રજા [તા. ૧૦-૬-
૧૪ આ રીતે ગરજી–જૈન શ્રમણ તે આપણાં મુનિશ્રીને લાગ્યું કે નક્કી બધાને ગમે તેવા છે. તે સ્વભાવના જન જ દેહમાં પડે છે.
' મીઠાં છે. આવો શ્લેષ કરીને પેલા જન એટલે ભૂતનો રાજ. બ્રાહ્મણને ગરજી ! એમ તુક્કારથી ભયંકરમાં ભયંકર ! એના હાથે જે બોલતાં સદા માટે બંધ કરી દીધું !
ચડે તેના બાર વાગી જાય, અને ખરેખર એણે મુનિશ્રી મેહનવિજયજીના.
બાર વગાડી દીધાં હતાં. ભૂતનાથ
આપણુ મુનિશ્રી તેમને એકાંતમાં
લઈ ગયાં. આંખ બંધ કરી કંઈક મુનિ શ્રી બુદ્ધિસાગર સામે આપદ્ ભરયાં અને બોલ્યાઃ “હે ભૂતના ધર્મનો અવરોધ આવીને ઊભે હતે. દેવ જન ! હું તને પડકાર કરું છું,
એક બાજુ મુનિરાજ શ્રી મેહન- તુ આ મુનિને દેહ છોડીને ચાલ્યો વિજયજી મ. ની વેદના સહી જાતી ન જ. નહિ તો હું તારા બાર. હતી. જ્યારે બીજી બાજુ ગુરુ મહારાજની વગાડી દઇશ.” આશા હતી કે મંત્ર તંત્રને ઉપયોગ થોડીવાર તે જને વધુ ધમપછાડા કરવો નહિ.
કર્યા. મહારાજ ખૂબ હેરાન થઇ રહ્યા ગુરુદેવ! આપની આજ્ઞા મારે પણ એ તે બુજાતા દીપના છેલ્લા શીરે માન્ય છે. પરંતુ મારાથી એ ઝગાર હતો. ત્યાગી સાધુની વેદના જોઈ જાતી નથી અંતે એ જન ચાલ્યો ગયો. આપ આજ્ઞા આપે તે અબઘડીએ મુનિશ્રી સ્વરથ બની ગયા. બમણુ ભગવંતની વેદના દૂર કરી દઉં.”
આખર આપદ્ ધર્મ સમજી ગુરૂ ત૨ફડ મહારાજે તે માટે આજ્ઞા આપી.
તાપીના પાણી ખળખળ વહી મુનિ શ્રી મેહનવિજયજી છેલ્લા
રહ્યા છે. એના કીનારે એક માછીમાર કેટલાક સમયથી કઈ અસાધ્ય વેદનાથી
ઉભે છે. હાથમાં જાળનું દોરડું છે. રીબાતા હતા. અને એ વેદનાથી કયારે
અને એની નજર પાણીના ઉંડાણમાં એ ખૂબ જ ઊંચે ઊછળતાં હતા. જેર માલી ભણી છે.
માથું ધુણાવતા હતા. ઘણી મુનિશ્રી બુદ્ધિસાગરજી એ તરફથી દવા કરી ઘણું પુણ્ય પાળ્યા પણ કઇ આવી રહ્યા છે. એમણે ઘડી માછીમાર બર ન આવ્યું. કેકે કીધું ભૂત વળગ્યું સામે જોયું. ઘડી પાણીમાં પડેલી જાળ હશે. તેને પણ ઉપાયે કસવી જોયા. તરફ જોયું એમનું સંવેદનશીલ હૈ પરંતુ તે ૫ નાકામયાબ નીવડયાં..? માછલીના અકાળ મેતથી તરફડી ઊઠયું
