________________
૫૪]
બુદ્ધિપ્રભા [ તા. ૧૦-૬-૧૯૬૪ ન હેય એ પણ મનુષ્ય હજુ બાકી એ શ્રમણ જીવનની નિત્ય સુધી મોટા કવિ નથી થશે. ક્રિયા, વિહાર, રાતનું બંધન વગેરે
અડચણોમાં એ કેવી રીતે લખતા, તેનું હવે અંતમાં જોઇએ બીમજી
તેમણે તેમને દરેક ગ્રંથ કયાં ને કેવી લખતાં કેવી રીતે હતા તે..
રીતે લખાય ને કયારે પૂર્ણ થયે તેની એલેકઝાન્ડર ડુમા તેના લેખને સંપૂર્ણ વિગતે એ દરેક ગ્રંથની માટે જુદા જુદા રંગના કાગળ વાપ- પ્રસ્તાવનામાં, કાંતિ ગ્રંથ પૂર્ણ કરતાં રતે હતે. કંઇક એવા લેખકે પણ જણાવી જ છે. એ બધાંની નોંધ અને છે જે અમુક શાહીની પેન સિવાય આપતાં એક પુસ્તક જ ભરાય. પરંતુ લખી શકતા નથી. તેમજ આ સજે. તેમના બે મહાભારત ગ્રંથ કઈ રીતે નાનો ઇતિહાસ જોતાં એ પણ જાણવા લખાયા એ વિશેષ જાણવા જેવું છે મળે છે કે અમુક લેખક અમુક જ તેથી, શ્રીમદ્જીના શબ્દોમાં જ તેની જગાએ લખી શકે છે. અરે! અમુક જ નોંધ આપી આ લેખ પૂરો કરું છું.. 'સમયે લખી શકે છે.
આનંદઘન પદભાવાર્થ સંગ્રહ શ્રીમદ્જી એ બધા બંધનેથી પર છે. એનું કારણ એમ હોઈ શકે કે
સંવત ૧૯૬૭ ની સાલમાં માઘ તિએ કલા ખાતર કલામાં માનતા નથી. એક
નતા નથી. શુકલ પૂર્ણિમાના દિવસે મુંબઇમાં તેઓ ગમે ત્યારે લખનાં હતા. ગમે
પ્રવેશ કર્યો....સં. ૧૯૬૭ ના વૈશાખ - ત્યાં લખતાં હતા. વિચારોની ભાંજગડ
શુદિ એકમના દિવસે શ્રીમદ્ આનએમને કદી નહતી થતી.
ઘનજીના પદને ભાવાર્થ લખવાને
વિચાર સ્કુરાયમાન થશે. તે પૂર્વે ' મેટા કુલસ્કેપ કાગળ એ તેમના ઘણાં વર્ષોથી મારા મનમાં શ્રીમદ્ લેખનને પ્રિય કાગળ છે. અને છતાંય આનંદઘનનાં પદોને ભાવાર્થ લખવાને એનું બંધન તેમનું સ્વીકાયું નથી. વિચાર થયા કરતા હતા, તેવામાં ચિત્ર
તેમના કેટલાક લખાણ નેટબુકેમાં વદિ અમાવાસ્યાના રોજ ભાવનગરના પણ છે. હા, એટલું ખરું કે તે લખવા શ્રાવક શા વ્રજલાલ દીપચંદ મારી, માટે માત્ર પેન્સીલ જ વાપરતા હતા. પાસે આવ્યાં. તેમણે શ્રીમના પદોને. પાસે છોલેલી દસ બાર પેન્સીલે રહેતી ભાવાર્થ લખવાનો વિચાર જણ સાંજ પડે ત્યારે એ ઘસાઈ જતી મેં તેમની વાતને પુષ્ટિ આપી અને આટલી વિશિષ્ટતા તેમના લેખન માટે તેમને પ્રથમ પદને ભાવાર્ય શ્લોકહી શકાય.
પણ તેમના પિતાશ્રીનું ભાવનગરમાં
