Atmashuddhipayog

Author(s): Buddhisagar
Publisher: Buddhisagar

Page 18

૧૭
सतां स तु मामुञ्च, व्यक्तशुद्धोपयोगिनाम् ; सतां सङ्गात् प्रभुर्व्यक्तो दीपाद्दीपो भवेद्यथा ॥ १९०॥ एकक्षणं भवेत् प्रीत्या, यदा चेत् साधुसङ्गतिः अनन्तभवपापानि, नश्यन्ति ब्रह्मबोधतः सतांसङ्गः सदाकार्यः सन्तः सेव्या विवेकतः सेवाकार्या सतांप्रीत्या, तेभ्य आत्मा प्रकाशते ॥ १९२॥ साधवो बहुधा सन्ति नानाचारविचारिणः तेषां सङ्गो विवेकेन, कर्तव्य आत्मशुद्धये सुखं भोगेषु नो किश्चित्, स्वाऽऽत्माऽस्तिसुखसागरः स्वाऽऽत्मन्येव स्थिरीभूय, सुखास्वादं करिष्यसि । १९४॥ सर्वदर्शनशास्त्रेभ्यः सत्यंगृहाण बुद्धितः . गृहाण सत्यं धर्मेभ्यो, निन्दां माकुरु धर्मिणाम् ॥ १९५ ॥ आत्मोपयोगतोजीव !! माजीव !!! मोहवृत्तितः सुखाद्यर्थं जयेषु त्वं ग्राह्यत्याज्यमतिं त्यज ॥१९६॥ जीवनं स्वाऽऽत्मभावेन, मृत्युर्हि मोहभावतः मोहमृत्युं परित्यज्य, नित्यं जीव निजाऽऽत्मनि ॥ १९७॥ मोहभ्रान्त्या चिदाऽऽत्मानं, स्वाऽऽत्मानं नैव विस्मर !!! स्वयंस्वाssत्मनि विज्ञाय, स्वस्यस्मर्ता स्वयंभव ॥ १९८ ॥ शुद्धोपयोगतोजाग्रन, भव त्वं हि प्रतिक्षणम्, ज्ञाते सर्वजडेकिंस्या, दात्मानं विद्धि बुद्धितः ॥१९९॥ ग्राह्यत्याज्यमनोवृत्ति, र्यावन्मोहात् प्रवर्तते; तावदाऽऽत्मनिचाञ्चल्यं, पूर्णस्थैर्य न जायते ॥ २००॥
"
॥१९१॥
॥१९३॥
ग्राह्यत्याज्यप्रवृत्तिस्तु यदाप्रारब्धकर्मतः स्यात्तदास्वाऽऽत्मनोमुक्ति, जवन्मुक्त महात्मनाम्. २०१