Atmashuddhipayog

Author(s): Buddhisagar
Publisher: Buddhisagar

Page 108

૧૦૭
भवन्ति कर्मप्रकृतेर्वशा ये, ब्रह्मादयस्तेऽपि पराश्रयाः स्युः । स्वं भव्यमात्मानमतो लभस्व धर्मस्य सत्कर्म कुरुष्व तस्मात् ॥ १२ ॥
मोहेन नूनं परतन्त्रता स्थाचतुर्गतिष्वाशु जना व्रजन्ति ।
इन्द्रादयस्ते परवन्त एव,
न मानवाः कर्मवशाः स्वतन्त्राः ॥ १३ ॥
न ज्ञायते मोहत इष्टसत्यंदुःखी भवेन्मोहवशो मनुष्यः । पश्यन्ति नो मूढज़नाश्च देवं, न चित्तमोहं परिवर्जयन्ति ॥ १४ ॥ तस्मादये श्रेणिकराज लब्ध्वा, ज्ञानं परं मानय चाssत्मधर्मम् । भ्रान्तिर्विन इयेत्परमाऽऽत्मबोधाद्, वर्तेत सौख्यं निरुपाधिशान्तिः ॥ १६ ॥
जटेषु नो रक्ष ममत्वलेशं, दिवानिशं ब्रूहि मुखेन सत्यम् ।
कदापि न स्या जडमोहमुग्धस्तस्माच्च तेऽसौ भविताऽऽत्ममुक्तिः ॥ १३ ॥
विनश्वराः पुद्गलपर्यवास्ते, स्वीया भविष्यन्ति न ते कदाचित् ।
दूरं ममत्वं कुरु पुद्गलानां, निवारय त्वं जडभोगबुद्धिम् ॥ १७ ॥