________________
પ્રસ્તાવ ૧૨ મા.
( ૩૬૩ ) અપાર તે સાંજ છે. પચપરમેથ્રી અરિહંત, સિદ્ધ, આચાર્ય, ઉપાધ્યાય અને સાધુ. આખિલ એક તપ. આચાલ–આયખિલ-આંજિલઓળી. સા તે તેણી જંગ રંગમાં. હુંતી આકાશિ-આકાશમાંથી હું. તે છતાં. પૂર્ણિ-પૂણે પૂછ્યું પછીનું રૂપ. ચે શા કારણથી. અને પહેલે પુરૂષ સર્વનામ. વૈદિક સસ્કૃતમાં વયમ અને અસ્મે એવાં એ રૂપ છે. સંસ્કૃતમાં તે વયમ્ રહ્યું પણ પ્રાકૃતમાં અસ્મ ઉપરથી અમ્હ અહ્ન થયું. મરાઠીમાં હાલ જે આહ્વિ ને હિંદીમાં હુમ ખેલાય છે તે આ ઉપરથી અપભ્રંશમાં અન્ને રહ્યું પણ જુની ગુજરાતીમાં તે અહ્નિ વપરાયું જાય છે. હાલ આપણે અમે ખેલીએ છીએ. છિ. સ. અતિ ઉપરથી અષ્ઠઅિિ છિઇ છિ છઇ છે.
વરેલા કામિ' વરેવા–વરવા, વરવાની ઇચ્છા ધરાવનાર. તેણિ તેણે—તિણિ પછીનું રૂપ. કુમરી સેં. મારી પુલ્લિ’ગ પરથી પ્રા. માં કુમરેશ થયું તે પરથી કૂમર થયું. કુમરીને બદલે હાલ કુવરી મેાલાય છે. વલગાડી વ્યિા. વળગાડયા લડાવ્યો. ગરૂડહતણું હુ છઠ્ઠી વિભક્તિના પ્રત્યય છે, તે તણું પણ છઠ્ઠી વિભક્તિના પ્રત્યય છે માટે અહીં છઠ્ઠીના પ્રત્યય એવડાયા છે. સેં. ચ પરથી પ્રા. માંસ ને તેને હું થયો જણાય છે. તણી હૈં. તદ્ધિત પ્રત્યય છે તે અને પ્રા. કર (કેરા, કેરી, કેરૂં.) એ અને સબધાથૅ વપરાય છે. સવિસર્વે. તસતેનું. તસ્ય—તસ—તાસ—તસ. હણિવાહણવા હેત્વર્થ કૃદત. તીણિ અવરિ તે અવસરમાં. મહાખલગ્નું મહાખલ સાથે. ૐ. લમમ્ સાથે. નિપુણી–સાંભળી. કુણીકિપિ કાથી કઇ પણ હૈં. કેનિકભિપ પાઉધારિયાં પધાર્યાં-પધાર્યાં. પદ-પગ-ગુણRs-ગુણુના. હું છઠ્ઠી વિભક્તિના પ્રત્યય. એહુ-મેઉ.બિહુ અને એની વચ્ચેનું રૂપ. જીજો. પાદપૂર્ણાં-માવો મળતું. કહિવાઇને બદલે એક પ્રતમાં કહાઇ લખ્યું છે. કડાઈ એ પ્રાકૃત કર્મણિ રૂપ છે. ભાજસિ–ભગાશે ભવિષ્યકાળમાં છે. અધુના હુંમાં. પીહરિ-પિયરમાં–પિતગૃહમાં. ગહુગહીગરજી આનંદ પામી–મકલાઇ.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
