Acharanga Stram Part 04

Author(s): Shilankacharya
Publisher: Shravak Hiralal Hansraj

Page 147

आचा०
॥७५५ ।।
विगेरेना परिषहो आवे; ते पण सहे; पण; परिषद उपसर्ग आवेथी कंटाळीने विकलकता (खेद) पामीने तेनो उद्देशिक विगेरे दोषित आहारनी अभिलाषा न करे; अथवा, सांत्ववाद (मीठां वचन) विगेरे अनुकुळ उपसर्गोथी ललचावतां पण, अशुद्ध आहार न ले. जिनकल्पी मुनि तो आचार पाळे पण, तेनाथी जुदो स्थविरकल्पी साधु पण सामर्थ्य होय; तो, पोतानो निर्दोष संयम पाळे, ते कहे:— जुदा जुदा उपसर्गोथी थती पीडाओने सहे; अथवा, साधुओना आचारना विषय (अनुष्ठान ) जे मूळ गुण उत्तरगुणना भेद संबंधी छे ते समजावे; पण, ते समये नयां वडे द्रव्य विचार समजाववा न बेसे, तेमां पण, मूळ गुणोनी स्थैर्यता माटे उत्तर गुणाने (विशेष प्रकारे समजावे; अने तेमां पिंडेपणानी विशुद्धि समजावे; अने आ स्थळे पिंडेषणा सूत्रोने समजाववां जोइए. बळी, कहे के. यत्स्वयमदुःखितं स्यान्न, न च परदुःखे निमित्त भूतमपि । केवलमुपग्रहकरं, धर्मकृतेतद् भवेद्देयम् ||१||
जेथी, पोते दुःखो न थाय; तेम. बोजानां दुःखमां पोते निमित्तभूत पण न थाय. फक्त धर्म करवा माटे आश्रय आपनाएं निर्दोष भोजन विगेरे होय; तेज साधुओने आपवानुं छे.
शुं बधा पुरुषोने आ बधुं कहेतुं ? उ० – ना. आवनार पुरुष संबंधी विचार करीने कहेतुं के आ पुरुष कोण छे ? कोने माने छे? आग्रहवाको के, आग्रह रहित छे ? मध्यस्थ छे ? भद्रक छे ? एम बधुं विचारीने यथाशक्ति कहे अने शक्ति होय; तो, पांच अवयव अथवा, बीजी रीते ए प्रसिद्ध करे के, स्वपक्षनी स्थापना थाय; अने पर पक्षनी योग्य रीते भूलो बतावी तेने सुधारे. एव अनन्य सदृश वचन कहे. पण साधु पोते सामर्थ्य रहित होय; अथवा, सामेनो माणस तत्त्वनी वात संभळावतां बधारे कोपे तेम होय, अथवा, अनुकूळनो प्रत्यनीक होय; तो वाक् गुप्ति (मौन) राखवी ते कहे छे. एटले, साधु बुद्धिमान होय; अने सांभळनार इच्छा
सूत्रम ॥७५२॥