Acharanga Stram Part 04

Author(s): Shilankacharya
Publisher: Shravak Hiralal Hansraj

Page 150

आचा०
॥७५५॥
समिया धम्मे अरिएहिं पवेइए ते अणवकखमाणा अणइवाएमाणा अपरिग्गहेमाणा नो परिग्गहावंती सवाति चणं लोगंसि निहाय दंडं पाणेहिं पावं कम्मं अकुवमाणे एस महं अंगथे वियाहिए, ओए जुइमस्स खेयन्ने उत्रवायं चवणं च नत्रा (सू० २०७)
अहीं त्रण अवस्थाओ छे. जुबानी मध्यम वय, अने वृद्धावस्था छे, तेमां मध्यम वयवाळ परिपक्व (स्थिर) बुद्धिवाको होवाथी धर्मने योग्य छे, ते प्रथम बतावे छे, केटलाक मध्यम वयमां बोधपामेला धर्म चरण माटे तैयार थरला ते समुत्थित जाणवा. जो के युवावस्था के वृद्धावस्थामां दीक्षा लेनारा होय छे, छतां पण, बाहुल्यताथी तथा प्राये मध्यम अवस्थामां भोग तथा कुतूहलनी इच्छा दूर थयेल होवाथी अविघ्नपणे धर्मनो अधिकारी थाय छे. माटे मध्यम वय लीधी छे.
प्र०—- केवी रीते बोध पामेला तैयार थया छे ? उ० – कहे छे. अहीं त्रण प्रकारना बोध पामनारा जाणवा. (१) स्वयं बुद्ध (२) प्रत्येक बुद्ध, (३) बुद्धबोधित. ते त्रणमां अहीं बुद्धबोधितनो अधिकार छे, ते कहे छे. 'मेघावी' ते मर्यादामां रहेल बुद्धिमान साधु पंडितो (तीर्थङ्कर) विगेरेनुं हित ग्रहण करतुः अहित छोडवुः ए वचन प्रथम सांभळीने पछी विचारीने समताने धारण करे.
प्र० - शा माटे ? उ० – कारण के समता एटले मध्यस्थपणुं धारीने आर्य तीर्थंकर विगेरे ए प्रकर्षथी श्रुति चारित्ररुप धर्म कलो छे. अने मध्यम वयमां तेपणे धर्म सांभळीने बोध पामीने चारित्र लेरा तैयार थयेला छे. ते शुं करे ते कहे छे. तेओ दीक्षा लइने मोक्ष तरफ प्रयाण करी काम भोगोने त्यागी तथा जीवोने दुःख न दइने परिग्रहने धारण न करता विचरे. (पहेलुं छेल्लुं
सूत्रम
॥७५५ ॥