Shantinath Charita Part 03

Author(s): Ajitprabhacharya, Indravijay
Publisher: Asiatic Society

Page 74

श्रीशान्तिनाथचरित्रे
व्याघ्रात् त्रस्तं तमुद्दीच्य वानरी सा मटित्यपि । प्रविहायात्मनः क्षोभं प्रसन्नवदनाऽभवत् ॥ ३० ॥ विश्वस्तोऽभूटू निषादोऽथ निषश्च तदन्तिके । सा तस्य शिरसः के गान् व्यावणोद् बन्धुवसला ॥ ३१ ॥ तदुत्सङ्ग शिरः कृत्वा सुप्तोऽसौ विटपाश्रितः । वीक्ष्य निद्रायमाणं तं व्याघ्रः प्रोवाच वानरीम् ॥ ३२ ॥ भद्रे ! नोपकृतिं वेत्ति सर्वकोऽपि महीतले । मनुष्यस्तु विशेषणास्मिन्नर्थे श्रूयतां कथा ॥ ३३ ॥ एकस्मिन् सन्निवेशेऽभूत् शिवस्वामीति स हिजः । स्वतीर्थवन्दनातोनिरगानिजमन्दिरात् ॥ ३४ ॥ एकस्यां पतितोऽटव्यां टष्णार्तोऽन्वेषयन् जलम् । पुराणकूपमद्राक्षीद् गूढं तरुलतादिभिः ॥ ३५ ॥ कृत्वा दाम टणेस्तेन बड्डा च करपत्रकम् । कूपान्तः क्षेपयामास जलाथं सोऽजडाशयः ॥ २६ ॥ रज्ज्वा तत्र विलग्यको निर्ययौ कूपकात् कपिः । सफलोऽयं ममारम्भ इति दयौ हिजोऽपि हि ॥ ३० ॥ पुनहितीयवेलायां व्याघ्रसपर्ने विनिर्गती। ब्राह्मणस्यांङ्गियुग्मं ते प्रणेमुः प्राणदायिनः ॥ ३८ ॥ मतिमान् वानरस्तेषु जातिम्मरणपण्डितः । द्विजातिं ज्ञापयामास लिखित्वेत्यक्षरावलिम् ॥ ३८ ॥ वसामो मथुरोपान्ते वयं तत्र त्वयाऽपि हि । समागम्यं ततः किञ्चित् स्वागतं ते करिष्यते ॥ ४० ॥