Satyaharishchandranatakam

Author(s): Ramchandrasuri, Bhaskar Ramchandra Arte, Vishnu Shankar Pauranik
Publisher: Tukaram Jawaji Mumbai

Page 37

सत्यहरिश्चन्द्रनाटकम् । आकारः क्षितिभारधारचतुरः श्रेणिर्वपुर्लक्ष्मणां
विश्वस्यापि दरिद्रतानवलताकंदच्छिदाशंसिनी । वेषस्त्वेष मलीमसः शिरसि च क्रेतव्यचिन्हें कुशः ___ स्थानं कर्मकरापणाध्वनि ततः कस्त्वं कथां ब्रूहि नः॥१२॥ राजा--(सखेदमिव) सखे प्राचीनं नौ विभवमथ वृत्तं कुलमथो ___ समाकास्तोकं मनसि खलु शाकल्टयिता । किमेतैस्तैतैिरभिलषसि भृत्यां यदि तदा
गृहाणैतां नो चेन्निजमपरकृत्यं विरचय ॥ १३॥ द्विजः--(ऊर्ध्वमवलोक्य सखेदम्)
आजीवितांतमाधेयं परकर्मपुरोऽपि यैः ।
गर्भ एव न किं ध्वस्तास्त्वया ते दैव मानवाः ॥ १४ ॥ (विमृश्य) भद्रे किं भवतीमूल्यम् ।
(सुतारा सवाष्पमधोमुखी भवति) द्विजः-(राजानं प्रति) महाभाग किं मूल्यमस्याः ।
राजा--(बाष्पनिरुद्धकंठः क्षणं तुष्णीमास्ते । पुनर्विमृश्य) आर्य देशांतरिणो वयम् । नात्रत्यभृतकानां मूल्यमवधारयामः । ततस्त्वमेव समुचितं मूल्यं किमपि प्रयच्छ। (इत्युक्त्वा सवाष्पमधोमुखो भवति) द्विजः-सुवर्णसहस्रपंचकम् । राजा-अस्तु तर्हि । द्विजः-अप्रतिषिद्धमनुमतम् । ततो गृहाणेदं कनकम् । (राजा लज्जया पाणिं प्रगुणयति । द्विजो राज्ञो वस्त्रांचले स्वयमेव कनकं बध्नाति)
राजा--(कथं कथमपि वाष्पं निरुभ्य) आर्य द्विगुणेन कनकेनास्याः पुनर्विमोक्षः ।
द्विजः-आवश्यकमेतत् । (पुनः सुतारां प्रति) भृतके अग्रतोभव ।
(सुतारा मंद मंदं रुदती परिकामति)