Prabandh kosha

Author(s): Rajshekharsuri, Jinvijay
Publisher: Singhi Jain Gyanpith

Page 118

रत्नश्रावकप्रबन्धः।
लोकानां रोला-तोलौ गिरी न स्तः। परं भद्रेश्वरपथेन गच्छतां स्तः। तत्र रोला-तोलयोरव्योर्मुखे मिलित्वा तोडकद्वयमिव जातमास्ते । तत्र परिसरे सङ्घ आवासितः। दिनं सर्व लात्र-चैत्यवन्दना-नादपूजा-भोजनादीनि स्वैरं ववृतिरे । रात्री सुखं स्थितम् । प्रातः पुरो गमनाय सन्नह्याचलत्सङ्घः । यावदग्रयानं गिरिमुखसङ्कटपथेन चलितुं प्रवृत्तम् , तावता कश्चिदेको मषीश्यामो व्यात्तवक्त्रो नरसिंहवपुरदृहासी बहुगव्यूतोचो दंष्ट्राकरालास्यो नखरैलॊकं दारयितुं प्रववृते। 5 भक्षयामि भक्षयामि च ऊचे । तद् दृष्ट्वा भीतो लोकः पश्चान्निवृत्य गच्छति । तद्राजपुत्रैज्ञोंतम् । तैर्गत्वा स कालरूपः प्रवभाषे-कस्त्वम् ?; कथं जनमुपद्रवसि ? । देवो वा दैत्यो वा राक्षसो वा येन तन्नाम्ना पूजयामः। स कालमूर्तिर्वदति-किं रे! बाढं वदथ । यदि पुरः पदमेकं व्रजिष्यथ, तदा सर्वान् एकैकशश्चर्विष्याम्येव । इति गदति सति तस्मिन् सङ्घरक्षपालैभेटैाघुट्य रत्नो विज्ञप्तः-देव! एवमेवं वृत्तान्तः । पुरो गन्तुं न लभ्यते । एतदंष्ट्राचर्विता लोकाः पुरः 10 'प्रेक्ष्यन्ताम् । तदाकर्ण्य कर्णकटुकं विषपणो रत्नः। क उपायः?, का गतिः, का मतिः?-इति कलकलितः सङ्घः। विशेषतः स्त्रीजनः । स्थाने स्थाने वृन्दशो वार्ताः। केचिद्वदन्ति-पश्चान्निवृत्य गम्यते । अयं सर्वं भक्षयिष्यत्येव । 'जीवन्नरो भद्रशतानि पश्यति । अपरे त्वाहुः-म्रियते चेद म्रियताम् । गम्यते पुरः, नेमिरेव शरणम् । केचिद दुमलतान्तरितास्तस्थुः । अन्ये ज्योतिषमपश्यन् । इतरे सङ्घप्रस्थानमुहूर्त्तदातारमनिन्दिषुः । इत्येवं विषमे वर्तमाने सङ्घपतिरत्नेन 15 भटाः प्रभाषिताः-गत्वा पृच्छत तं घोरं नरम् , त्वं कथं प्रसीदसि?, येन तत्कुर्मः, पुरो बजामः। गता भटाः। भाषितं रत्नवचनं तदने । तेनोक्तम्-अहमेतस्या गिरिभुवोऽधिष्ठाता । एकं सङ्घप्रधानमानुषं भक्षयामि, ततस्तृप्यामि, अन्येषां नोपद्रवामि, प्रतिज्ञां च न ल । ते भटा. स्तत्सम्यग्निीय' तदालापं रत्नाय ऊचुः। रत्नेनैकत्रोपवेशिताः सर्वे लोकाः। तथा सनद्धा एव भणिताश्च ते लोकाः-पुण्यं मे महद, येनासौ कोऽपि घोरपुरुष एकं मानुषं जिघत्सति । तद्भ-20 क्षणात् तृप्तश्चेच्छेषं न भक्षयति । तस्माद् यूयं यात, नेमि वन्दध्वम् । मयाऽस्मै "स्वाङ्गं देयम् । अहो! लाभोदयः। इयत्कालं विविधयत्नपालितं देहं सङ्घार्थे उपकृतम् । एवमुक्त्वा तूष्णीके सद्देशे, राजपुत्राः प्रभणन्ति-नररत्न रत्न ! त्वं चिरं जीव । अस्माकं "एकतरेण स ध्रायतु । वयं हि सेवकाः । सेवकानां च धर्मोऽयम्-मृत्वाऽपि प्रभुरुद्वरणीयः। अन्यथा धर्मयशोवृत्तिक्षयात् ।
२३०. ते मुग्गडा हराविया जे" परिविहा" ताहं । अवरुप्परजोयंतयह सामिउ गंजिउ जाहं ॥ ७॥ 25 ___सङ्घप्रधानसाधर्मिका ऊचुः-"रत्नदेव ! त्वं चिरं जीव । युवाऽसि, राजपूज्योऽसि, सहस्रलक्षजन पोषकोऽसि; वयं विनश्वरकलेवरव्ययेन स्थिरं धर्मं जिघृक्षामहे।
२३१. जइ उट्ठभइ तो कुहइ, अह डज्झइ तउ छारु" । एयह दुट्ठकलेवरह जं वाहियइ तं सारु ॥ ८॥ २३२. *सा सुकंतइं जगु मरइ ते वीरडी म सुक्क । इक्कु मरंतइं सु मरइ वरिसउ मरउ म इक्क ॥ ९॥ भदन-पूर्णसिंहौ" जगदतुः-आवयोस्त्वं ज्येष्ठो भ्राता पिता यथा। पितुरायत्तश्च पुत्रप्रायो 30 लघुभ्राता। किं रामाग्रे युद्धा लक्ष्मणेन न प्राणास्तृणीकृताः।
1P पुस्तक एव 'परं' दृश्यते। 2 P विहाय नास्त्यन्यत्र 'तद् दृष्ट्वा'। 3 P पुस्तक एवेदं पदं लभ्यते। 4 P लभ्यतेऽभाग्यात्। 5 P एवं तद् । 6P पुरः पतिताः। 7 P विहाय नोपलभ्यतेऽन्यत्र पदमिदम् । 8 P जिघृक्षति । 9 P स्थानं । 10 P अमाकं मध्ये। 11 Pये। 12 A परिवुढा; P परिविद्धा। 13 P अवरप्परजोयंतह । 14 P हे रत्न। 15 'जन, नास्ति A B| 16 A उन्भट्टह; P रक्खिजइ। 17 P छारं। 18 A वाहिए; P वाहियइ। *A आदर्श एवेदं पद्यं लभ्यते । 19P सिंहभ्रातरौ ।
Jain Education Intemational