________________
એવામાં શેઠના પુણ્યયોગે કરી તિહાં ચાર જ્ઞાનના ધણી એવા ગુણસુંદર નામના આચાર્ય પધાયા. તે મુનિ છત્રીસ ગુણે કરી સહિત, ધન્ય ધાન્યાદિ પરિગ્રહ રહિત, ચારિત્ર, નિર્મલ ગાત્ર, છક્કાયના પીયર, ક્રોધાદિ કષાય તથા આઠ મદના ટાલનાર, પાંચ વિષયના જીપક, મિથ્યાત્વનિવારક, શુદ્ધ ક્રિયાના કરનાર, બેંતાલીસ દોષરહિત આહારના ગવેષનાર, સમતાના ઘર, ગુણરયણાકર, એવા આચાર્ય આવી સમોસટ્યા. તેને શ્રાવકોએ હર્ષ કરી વધાવ્યા. રાજા પ્રજા સર્વ વાંદવા ગયા. ગુરુએ પણ સર્વ સભાજનોને ધર્મોપદેશ દેવા માંડ્યો. તેમાં સંસારનું અનિત્યપણું દેખાડવા લાગ્યા.
તે જેમ કે : હે ભવ્ય જીવો ! દશ દૃષ્ટાંતે પામવો દુર્લભ એવો આ મનુષ્યાવતાર પામીને ફેવલિભાષિત, અહિસાલક્ષણ, વિનયનું મૂલ એવો જે ધર્મ, તેને વિષે સહુએ આદર કરવો. તે સર્વ સાવધ ત્યાગથી સર્વવિરતિરૂપ ચારિત્રધર્મ સંપજે છે, માટે જે પ્રાણી વિષયસુખની લાલચથી ઘુણાક્ષર ન્યાયે પામવો દુર્લભ એવો મનુષ્યભવ પામીને તેને પ્રમાદ સેવન કયાથી હારી જાય છે. તે જીવ સંસારમાં ઘણો કાલ ભટકશે. અરે જીવ ! તું એકલો આવ્યો ! તું એકલો જઇશા અને માતા, પિતા, પુત્ર, કલત્ર, સર્વ સંબંધીઓ સ્વાર્થે મલ્યાં છે. સ્વાર્થ પૂર્ણ થયાથી તે એક ક્ષણ માંહે જેહ દેખાડી અલગાં થઇ જશે, વિલંબ લગાડશે નહીંમાટે આ સંસાર તે પતંગના રંગ સમાન છે. જેવો સંધ્યાનો રાગ, જેવો વીજલીનો ઝબકાર ચંચલ છે, અને જેમ તેને વિસરાલા થતાં વાર લાગતી નથી તેવું આ સંસારનું સુખ પણ ચંચલ છે, તેથી વિણસતાં વાર લાગે નહીં. સંસારમાં જીવ આરંભ અને પરિગ્રહના પ્રસંગથી પરભવે દુઃખી થાય છે. જન્મ, જરા, મરણ, રોગ, શોક, વિયોગ ઇત્યાદિક અનેક કષ્ટ ભોગવે છે. વલી નરક તિર્યંચ ગતિમાં અનેક પ્રકારે છેદન ભેદનાદિક દુઃખ પામે છે, માટે સંસારમાં અલ્પ સરસવ સમાન તો સુખ છે, અને મેરુ પર્વત સમાન દુખ છે; પણ જીવ અજ્ઞાનને યોગ મદિરાપાન કશ્યાની પેરે ઘેલો થઇ ગયો છે, મુંજાઇ ગયો છે, તેથી સંસારને સારભૂત માની એમાંજ તલ્લીન થઇ રાચી માચી રહ્યો છે, પરંતુ જે પ્રાણી સમસ્ત વસ્તુ ઉપરથી મૂચ્છ ઉતારી શ્રીવીતરાગે પ્રરૂપેલાં દાન, શીલ, તપ અને ભાવરૂપ ચાર પ્રકારના ધર્મનું આરાધન કરશે, તે પ્રાણી સર્વ દુઃખથી મુક્ત થઇને પરંપરાએ જન્મ, જરા, મરણ રહિત એવા મોક્ષ સંબંધી સુખને પામશે. એવો આચાર્યના મુખથી ઉપદેશ મૈનએકાદશી)
૧૭
Jain Education International 2010_03
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
