________________
લોક હાહાકાર કરવા લાગ્યા, પણ રોહિણીને તો એક તિલમાત્ર પણ દુઃખ ઉપન્યું નહીં, તે કાંઈ એ વાતમાં સમજી પણ નહીં કે આ રાજા શું કરે છે? ને કેવું કામ કરે છે? કે જે થકી મને દુઃખ પેદા થશે. હવે તે બાળકને નીચે પડતાં થકા અધવચમાંથી પુરદેવીએ હાથે કરી ઝાલી લીધો. તે પુત્ર પણ દીર્ધાયુવાલો મહા ભાગ્યવંત છે, માટે દેવતાએ તેની સહાય કરી. બાલક જીવતો રહ્યો દેખી સર્વ લોક વિસ્મય પામ્યા તથા હર્ષવંત થયા. તે દેખી રાજા બોલ્યો કે હે રાણી! હું તુજને રોવા કૂટવાની શીખવતો હતો, પણ તે પૂર્વ ભવમાં કોઈ મોટું પુણ્ય ઉપાર્જન કરેલું છે, તે માટે તને દુઃખ દેખવું પડ્યું નહીં. તો હવે એ વાતનો નિશ્ચય તો કોઈ જ્ઞાની મહારાજ અહીં પધારશે, તેને તારા પૂર્વલા ભવ પૂછીને કરશું.
હવે એકદા વાસુપૂજ્ય સ્વામીના શિષ્ય સપ્તકુંભ અને સુવર્ણકુંભ નામે બે મુનિરાજ નગરની બહાર સમોસા . તેને રાજા રાણી બેહુ વાંદવા ગયાં. તિહાં ગુરુએ ધર્મોપદેશ દીધો. રાજાએ પૂછ્યું કે હે મહારાજ ! આ મારી રોહિણી રાણીએ પૂર્વે શું સુકૃત કર્યું હશે? કે જેને યોગે એ કાંઈ પણ દુઃખ પામતી નથી, મારો પણ એના ઉપર ઘણો સ્નેહ રહે છે, વલી પુત્ર પુત્રીનું પણ સુખ છે. તે સાંભલી મુનિરાજ કહેતા હતા કે હે રાજ! તું સાંભલ.
એ પાછલા ભવે ઉજ્જયંતગિરિપુરને વિષે પૃથ્વીપાલ રાજા રાજ્ય કરતો હતો, તેની સદ્ધિમતી નામે રાણી હતી. એકદા રાણી સહિત રાજા વન માંહે ક્રીડા કરવા ગયા. એ અવસરે તિહાં માસક્ષમણને પારણે ગુણસાગર નામે મુનિરાજને નગર ભણી આવતા દેખીને રાજાએ તેમને વાંદી નમસ્કાર કર્યો, અને રાણીને કહ્યું કે હે સ્ત્રી ! આ ઋષીશ્વર જંગમ તીર્થ છે, માટે ઘેર જઈ એમને શુદ્ધ આહાર આપો.
તે સાંભલી રાણીએ જાણ્યું જે આ મુંડો મને વિષયસુખમાં અંતરાય કરવા માટે ક્યાંથી આવી પડ્યો? એમ કલકલતાં રીસે બલતાં એક કડવું તુંબડું હતું, તે તેને વહોરાવ્યું. તે લઈ ઋષીશ્વરે વિચાર્યું કે આ અન્ન જિહાં પરઠવશું, ત્યાં અનેક જીવોનો સંહાર થશે. એમ ચિંતવી તેનું પોતેજ પારણું કર્યું. તે વિષ-પ્રયોગથી મુનિરાજ શુભ ધ્યાને મરણ પામીને મોક્ષે ગયા. રાજાને વાત જાણવામાં આવી, તે વારે રાણીને ઘરથી બહાર કાઢી મૂકી. તે રાણીને જંગલમાં રખડતાં રઝળતાં ઉગ્ર પાપને યોગે સાતમે દિવસે કોઢ રોગ ઉત્પન્ન થયો. તેને યોગે અનુક્રમે રાણી મરીને છટ્ટી નરકે ગઈ. તિહાંથી નીકલી વલી તિર્યંચમાં તથા સર્વે નરકમાં ઘણા ભવ રખડી. શ્રી રોહિણીની કથા
૧૦૭
Jain Education International 2010_03
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
