Parmatma Prakash

Author(s): Amrutlal M Zatakiya
Publisher: Vitrag Sat Sahitya Trust Bhavnagar

Page 464

પરમાત્મપ્રકાશ:
તનવિરહિત ચૈતન્યતન, પુદ્ગલતન જડ જાણું; મિથ્યા માહ દૂરે કરી, તન પણ મારું ન માન. ૬૧
અન્વયાથ:-[ Xારી અવિ ] અશરીરને જ ( આત્માને જ ) [વુ ચÎí મમ્યવ] સુંદર શરીર જાણે! અને [äરારીíનવું જ્ઞાનદિ] આ પુદ્દગલશરીરને જડ જાણે; [મિથ્યામોઢું પરિક્ષ્યજ્ઞ] મિથ્યામાહા ત્યાગ કરે [ અત્તિ ] અને [ મૂર્તિ ] પેાતાના શરીરને [નિનાં નામન્ય”] પેાતાનું ન માને. ૬૧.
આત્માનુભવનું ફૂલ કેવલજ્ઞાન અને અવિનાશી સુખની પ્રાપ્તિ છેઃ— अपर अप्पु मुतयहं कि हाफलु होइ । વજી-ળાજી વિ વિરૂ મસય-સુવુ હેડ ॥ દૂર |
आत्मना आत्मानं जानतां किं न इह फलं भवति । केवलज्ञानं अपि परिणमति शाश्वतसुखं लभ्यते ॥ ६२ ॥
નિજને નિજથી જાણતાં, શું ફળ પ્રાપ્ત ન થાય ? પ્રગટે કેવલજ્ઞાન ને શાશ્વત સુખ પમાય. ૬ર.
અન્નયાથ:— ગ્રામનઅમના જ્ઞાનમાં] આત્માથી આત્માને જાણતાં, [૪] અહી [હિં નમતિ ] કયુ ફળ ન મળે ? ( ખીજુ તા શુ') તેથી તેા [ ક્ષેત્રજ્ઞાન અત્તિ ખિમતિ ] જીવને કેવલજ્ઞાન પણ પરિણમે છે ( ઉત્પન્ન થાય છે) અને [ શાશ્વત સુવ્યું હતે ] શાશ્વત સુખ મળે છે. ૬૨.
આત્મજ્ઞાન સ`સારથી છૂટવાનુ કારણ છે:--
जे परभाव चएवि मुणि अप्पा अप्प मुणति । દેવજી-બાળ-સુરત જીરૂ (ઢેિ?) તે મારું મુન્નતિ ૬૩
ये परभावं त्यक्त्वा मुनयः आत्मना आत्मानं मन्यन्ते । વજ્ઞાનવર્ષ હાસ્વા ( જન્મ્યા ? ) તે સંસાર મુશ્રુત્તિ || ૬૩ ।। જે પરભાવ તજી મુનિ, જાણે આપથી આપ; કેવલજ્ઞાનસ્વરૂપ લહી, નાશ કરે ભવતાપ.
૫૩
૬૩.