________________
( ३४ )
पुद्गल रागी थह धरत निज, देह गेहेथी नेह; पुद्गल राग भाव तज दिलथी, छिनमें होत विदेह. संतो० १६ पुद्गल पिंड लोलुपी चेतन, जगमें रांक कहावे; पुद्गल नेह निवार पलकमें, जगपति बिरुद धरावे. सं० १७ पुद्गल मोह प्रसंगे वेतन, चारु गति में भटके; पुद्गल नेह तजी शिव जातां, समय मात्र नहीं अटके. सं. १८ पुद्गल रस रागी जग भटकत, काल अनंत गमायो, काची दोय घडीमें निज गुण, राग तजी प्रगटायो. सं० १९
›
पुद्गल रागे वार अनंती, तात मात सुत थइया; haant बेटा कीस बाबा भेद साच जब लहीया. सं० २० पुद्गल संग नाटक बहु नटवत करतां पार न पायो; भवस्थिति परिपक्व थइ तब, सहेजे मारग आयो. संतो० २१ पुद्गल रागे देहादिक निज, मान मिथ्याति सोय; देह गेहनो नेह तजीने, सम्यकदृष्टि होय. संतो० २२ काल अनंत निगोद धाममें, पुद्गल रागे रहियो; दुःख अनंत नरकादिकथी तुं, अधिक बहुविध सहियो. सं० पाय अकाम निर्जराको बल, किंचित उंचो आयों; स्थूलमां पुद्गलरसवशथी कालअसंख्य गमायो. संतो० २४
१ घरे छे. २ घर. ३ क्षण. ४ चारे.