Muktanand Santvani 26

Author(s): Jamnadas J Halatwala
Publisher: Navjivan Prakashan Mandir Ahmedabad

Page 8

બાળપણ
ઊતરે અને પોતાને પ્રત્યક્ષ અનુભવ થાય તે જ વાત તે માનતો. જે અગમ્ય છે તેનો તે સતત વિચાર કરતો અને તેની શોધમાં રહેતો. તેને દૂરના દેશોની વાતો સાંભળવી ગમતી અને તે સાંભળીને અશાંત થઈ જતો. તે હંમેશાં કહેતો, ‘‘આ બધા દેશો હું ખૂંદી વળીશ અને તેમાંથી ઘણું જ્ઞાન મેળવીશ.'' એની સાથેના છોકરાઓ એને ઠોઠ અને નીરસ લાગતા. તેનો અસહિષ્ણુ સ્વભાવ કાંઈ પણ અશિષ્ટ કે ગંદું સહી શકતો નહીં. તેને લાગતું કે આવા વાતાવરણમાં તે પણ ઠોઠ અને નિષ્ક્રિય થઈ જશે અને આવી સ્થિતિ તેને મૃત્યુથી બદતર લાગતી.
કૃષ્ણ પંદર વર્ષનો હતો ત્યારે પરમ અવધૂત શ્રી નિત્યાનંદના સંપર્કમાં આવ્યો. એક રખડુ અવધૂત તરીકે ઓળખાતા શ્રી નિત્યાનંદ ઘણી વખતે દક્ષિણ કાનડામાં આવતા. મોટો લોકસમુદાય એમનાં દર્શન માટે ઊમટતો. ત્યાંના એક મુસ્લિમ મિલમાલિકે મેંગલોર શહેરની કાદરીની ટેકરી ઉપર શ્રી નિત્યાનંદના માનમાં એક ભંડારો ગોઠવ્યો હતો. કૃષ્ણ પણ ત્યાં હતો. શ્રી નિત્યાનંદ કૃષ્ણને જોતાં જ ભેટી પડ્યા. તેના ગાલ પર ટપલી મારી અને તેઓ ચાલ્યા ગયા. કૃષ્ણે જોયું તો શ્રી નિત્યાનંદ ઘણી ઝડપથી જતા હતા. તેમના પગ જમીનને અડતા જણાયા નહીં. તેમની ચાલ અલૌકિક હતી. લોખંડને લોહચુંબકનું આકર્ષણ થાય તેમ કૃષ્ણને તેમના પ્રત્યે આકર્ષણ થયું. શ્રી નિત્યાનંદની આંખોમાં જે તેજ હતું તે તેઓ વીસરી શકચા નહીં. સ્વામી મુક્તાનંદ કહેતા, “આ બનાવ મારી આંખો આગળ એટલો જીવંત છે કે હું તે ભૂલી શકતો નથી અને તે મારી પાસે એક અમૂલ્ય ખજાનાની જેમ હંમેશને માટે