________________
બાબા મુક્તાનંદ પરમહંસ પાસે એક એકાંત અને શાંત જગ્યા પાસે જતાં જ સ્વામીને ધ્યાન લાગી ગયું. તેમને તે સ્થળ અને વાતાવરણ એટલું ગમ્યું કે તેઓ ત્યાં જ રહી પડ્યા. સ્વામીજીના ભકતોએ તરત જ ત્યાં એક કુટિર ઊભી કરી અને પાછળથી ત્યાં એક ઓરડી બનાવી. આ ઓરડીમાં પોતાની કુંડલિની જાગ્રત થયાનો સ્વામીજીને અનુભવ થયો. તથા ઘણીબધી અનુભૂતિઓ થઈ. આજે પણ જે સાધક
ત્યાં જાય છે તેમને શક્તિનો અનુભવ થાય છે. સુરતના મુક્તાનંદ પરિવારનો એક સમૂહ ત્રણેક વર્ષ ઉપર ત્યાં ગયેલો. એમનામાંથી ઘણાને ત્યાં પ્રચંડ શક્તિનો અનુભવ થયો હતો.
સ્વામીજી મહિનાઓ સુધી છાસ અથવા દૂધ અથવા લીંબુના રસ ઉપર રહેતા. તેઓ એક સ્થાન ઉપર વધુ સમય રહેતા નહીં. શાસ્ત્રોમાં ઈશ્વર વિશે લખાયેલી વાતોના વાચનથી એમને સંતોષ થતો નહીં. ઈશ્વરનાં પ્રત્યક્ષ દર્શન કરવાની તેમની ખેવના હતી. હજુ પણ તેઓ સંપૂર્ણ સત્ય(Absolute Reality)ની શોધમાં હતા. એક વાતની તેમને ખાતરી હતી કે આ માર્ગે જેઓ ગયા છે અને જેમણે પરમાત્માનાં દર્શન કર્યા છે તેઓ જ તેમને માર્ગ બતાવી શકે, પુસ્તકિયું જ્ઞાન નહીં. બીજા શબ્દોમાં સ્વામીજી જાણ્યેઅજાણ્યે સગુરુની શોધમાં હતા. સદગુરુની શોધમાં તેઓ ગિરિમાળાઓમાં, જંગલોમાં, નદીકિનારે અને સ્મશાનમાં ભટક્યા. કોઈ ઠેકાણે તેમને સાચા ગુરુનાં દર્શન થયાં નહીં. કોઈ તેમના આત્માને અનંતના આરે લઈ જઈ શક્યું નહીં. ઊંચે આકાશમાં અનંતની ચેતનાની પાસે પહોંચવા તેઓ નિરંતર ઊડ્યા જ કરતા.
