________________
‘દાક્તરના દરવાજા ઉપર મારેલી મુકકીથી કિના પંજાની જે ચામડી ફાટી હતી, તે અત્યારે અચાનક જોરથી ચગળવા લાગી.
દાક્તરે પાસે આવતાં જ કહ્યું, “તું આજે સવારે મારે ત્યાં આવ્યું હતું ત્યારે હું ઘેર ન હતે. પરતુ હવે પહેલી તકે જ હું તારા બાળકને જેવા માટે આવી પહોંચે છું.”
એને તે હવે લગભગ મટી જવા આવ્યું છે.” તીખા સ્વરે કિનાએ જવાબ આપે.
દાક્તર જરા ઓઠ મરડીને હસે, પણ ધીમેથી બે, “ભાઈલા, વીંછીના ડંખની અસર વિચિત્ર હોય છે. બહારથી સારું થતું લાગે, પણ પછી ઓચિતું ધબાય નમઃ પણ થઈ જાય !” આમ કહી તેણે ધીમેથી પિતાના હાથમાંની બૅગ આગળ લાવીને હલાવી. દાક્તર જાણતા હતા કે, કિનાની જાતના લેકે કોઈ પણ કામધંધાનાં ઓજારો અને હથિયારો પ્રત્યે કેવી શ્રદ્ધાની નજરે જુએ છે.
દાક્તરે હવે શિયાળની ચાલાકી ધારણ કરીને કહેવા માંડ્યું, “કઈ વાર બાળકને પગ આખે ને આખે સુકાઈ જાય છે, કે એકાદ આંખ આંધળી થઈ
૨૮.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
