________________
“ના, તે નહીં રડે.” એટલું કહી જુઆનાએ પ્રેમથી બાળકને ઊંચું કરી ખેલાવ્યું. “જુઓ કે સમજણ છે?” એમ કહી જુઆના હસી પડી.
કિનો હવે બખોલના માં આગળ પિતાનું મેં રહે તે રીતે લાંબે થઈને સૂઈ ગયે.
પીછા પકડનારાઓને ઝરણાં સુધી આવતાં બહુ વાર લાગી. કિનેએ ચારે તરફ એવી ખોટી નિશાનીઓ મૂક્યા કરી હતી કે, તેઓ નિશ્ચયપૂર્વક સીધાસટ તેઆની પાછળ આવતા જ નહતા. ત્રણે જણા હવે પગે જ ચાલતા હતા. ઘોડે અહીં આવી શકે તેમ નહતું.
અંધારામ પેલા લેકે ઝરણુ પાસે આવીને બેઠા તથા સિગારેટ સળગાવી આરામ કરવા લાગ્યા. તેઓએ ભાથું છેડીને ડું ખાધું અને રાત પૂરતા
ત્યાં જ પડાવ નાખવાના હોય તેમ સૂતા. બે જણાં ટૂંટિયું વળી આડા પડયા અને રાઈફલવાળા ત્રીજો જાગતો બેસી રહ્યો. ઝરણાં આગળ રાતે પાણી પીવા આવનારાં પ્રાણીઓ માણસની ગંધથી ભડકી પાછાં ફરવા લાગ્યાં.
કિને. ધીમે ધીમે જુઆનાના કાન પાસે મેં લાવીને ગુસપુસ કરતો બેભે, “એક વિચાર સૂઝે
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
