________________
૧૩૦
ફૂપદષ્ટાંતવિશદીકરણ / ગાથા ૧૩ પોતાનામાં પ્રગટ થયેલો ગુણ જન્મ-જન્માંતરમાં પ્રવાહરૂપે સાથે રહેવાનો. તેથી તેના પ્રવાહનો અવિચ્છેદ છે તે, તે ધર્મનું સ્વગત સ્થિરત્વ આધાન છે. વિશેષાર્થ -
મુનિ પણ જયવીયરાય સૂત્ર બોલતા હોય છે અને તેઓ રત્નત્રયીરૂપ મોક્ષમાર્ગમાં પ્રવૃત્ત છે, તો પણ પોતાનાથી ઉપરની ભૂમિકાના માર્ગાનુસારી ભાવની પ્રાર્થના કરતાં હોય છે, અને નિરતિચારવાળા મુનિને પ્રાર્થનીય અસંગ અનુષ્ઠાન છે. મુનિને પ્રાર્થના કરતાં કરતાં વીર્યનો પ્રકર્ષ થાય તો અસંગઅનુષ્ઠાનના પરિણામની નિષ્પત્તિરૂપ સિદ્ધિ થઈ શકે છે.
ઉત્થાન :
પૂર્વમાં સ્થાપન કર્યું કે, ચૈત્યવંદનના અંતે બોલાતા જયવયરાય સૂત્રમાં જે પ્રણિધાનાદિ છે, તે પૂજાકાળમાં કરાતા પ્રણિધાનાદિ કરતાં જુદા છે; કેમ કે, જયવીયરાય સૂત્રમાં પૂજાના ફળની પ્રાર્થનારૂપ પ્રણિધાનાદિ આશયો છે. ત્યાં પ્રશ્ન થાય કે, પૂજાના ફળની પ્રાર્થનારૂપ જો પ્રણિધાન હોય તો નિદાન થઈ જાય; કેમ કે, ફળની ઈચ્છાથી કરતું અનુષ્ઠાન નિદાનરૂપ છે. તેના નિરાકરણને બતાવનાર પૂજા પંચાશક ગાથા૩૦નો અર્થ કરે છે.
ટીકા :
'एत्तो च्चिय ण णियाणं, पणिहाणं बोहिपत्थणासरिसं ।
सुहभावहेउभावा णेयं इहराऽपवित्ती य ।।' (पू.पञ्चा. ३०)
इत एव कुशलप्रवृत्त्यादिहेतुत्वादेव, बोधिप्रार्थना(सदृशं) आरोग्यबोधिलाभसमाधिवरप्रार्थना(सदृशं), इतरथा निदानत्वेऽप्रवृत्तिरन्त्यप्रणिधाने स्यात्, सा चाऽनिष्टा ।
છે. અહીં પૂજાપચાશક ગાથા-૩૦માં ૩પવિત્તી ય પાઠ છે, ત્યાં પંચાશકની પ્રતમાં પવિત્તી પાઠ છે અને ત્યાં ‘તુ' શબ્દ ‘વ’ કારાર્થક છે. .
‘વધિપ્રાર્થનાડડરો થવોધિનામસમાધવરપ્રાર્થના' પાઠ છે, ત્યાં પોધિપ્રાર્થના = મારો વોધિતામસમાધવરપ્રાર્થના દૃશ, પાઠની સંભાવના છે અને તે મુજબ અર્થ કરેલ છે.
