Kalyan 1960 10 Ank 08

Author(s): Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir

Page 8

પ૭૪ : ધમ કેણ પામી શકે? તેના વર્તમાન જીવનમાં તે શું શું કરે છે, તે એકદમ ધાબળે ખેંચીને તે તે પલાયન જાણવા કેટલાંક પ્રશ્ન કર્યા. તેના ઉત્તર સાંભ- થઈ ગયે. મહાત્મા બીજો ધાબળે લઈને તેની બીને તે સાધુ મહાત્મા પણ ચકિત થઈ ગયા. પાછળ દોડયા. ન્યાયસંપન્ન વૈભવ, દયાલતા, મૈત્રી, સજજનતા ચોર ગભરાયે. વેગથી દેડવા લા. મહાત્મા વગેરે અનેક ગુણે તેના ઉત્તરમાંથી ઝરતા ઉતા પણ વેગથી દેડ્યા. તેના વૃદ્ધ પિતાએ તેને શિખામણ આપી હતી કે “બેટા ! જગત પાસેથી તું કાંઈપણ લઈશ મહામાએ બૂમ પાડી “એ! ઉભે રહે!” નહીં, તારી પાસે જે જે છે, તે બધું જગતની મહાત્માથી ગભરાઈને ચોર ઉભો રહ્યો સેવામાં આપતાં જપણ અચકાઈશ નહીં !” તેણે કહ્યું “શું છે? સાધુ મહાત્માએ તેને પણ તેની ગ્યતા મુજબ છેડો ધમ સંભળાવ્યું. સાંભળીને તે હર્ષિત
મહાત્માએ પૂછયું, ધાબળ શા માટે લઈ થયો.
જાય છે ” સવારમાં સાધુઓએ ત્યાંથી વિહાર કર્યો.
ચાર બે, “મહારાજ મારી પાસે ત્રીજો ભાઈ દોઢ માઈલ સુધી સાથે આવ્યું. ઓઢવાનું સાધન નથી. ટાઢ બહુ છે?” આટલે દૂર આવ્યું છતાં તેને એમ લાગતું હતું મહાત્મા છેલ્યા, “ભાઈ હું એજ માટે કે હજી વધુ દૂર જવું જોઈએ ! તે તો કહે, હું તારી પાછળ દેડ છું. ટાઢ બહુ જ છે. લે આ સામેના ગામ સુધી આવું !'
બીજે ધાબળ પણ લેતે !” | ગરાસીઆમાં માનવતા વિલસતી હતી. એ પણ સાંભળીને ચોર તો અવાક જ બની ગયા
મહાત્માના મુખમાંથી નીકળતા અમૃત માનવતા જોઈને ધમને પણ ત્યાં પ્રવેશ કરવાનું મન થઈ જાય ! એવા કે ઇર છે કે ન ઘર છે.
અને એકદમ મહાત્માના ચરણમાં નમી પડ્યું! પણ ધમને ત્યાં આવવું પડે છે.
આ હતી આર્ય ભૂમિની સજજનતા. આવા બીજા એક દષ્ટાંતને આપણે વિચારીએ. મહાત્માઓના હદયસિંહાસન ઉપર ધમરાજ
એક ગામની બહાર એક ધર્મશાળામાં એક પધારવા માટે સદૈવ તયાર હેય, એમાં જૈિનેતર) મહાત્મા પુરુષ રહેતા હતા. તે ધમ. આશ્ચય જ શું ! શાળા એટલે લગભગ એક આશ્રમ જેવી હતી. ત્યાં ઉદારતા નથી. સજજનતા નથી, પરા
એ મહાત્મા વસ્ત્રોમાં ફક્ત એક બેતિયું પકારબુદ્ધિ નથી, બીજાઓના સુખ-દુઃખને અને બે ધાબળા જ રાખતા હતા. એક વિચાર નથી અને ઋજુતા નથી, તે હૃદયને ધમ ધાબળાને તે શમ્યા તરીકે ઉપગ કરતાં
સે ગાઉથી નમસ્કાર કરે છે! જયાં ઉદારતા અને ટાઢ હોય તે બીજે ઓઢવામાં વાપરતા, છે, સજ્જનતા છે, પરોપકાર છે, પારકાના વધુ ટાઢ હોય તે બંને ઓઢી લેતા. હિતની સદૈવ ચિંતા છે અને બીજાના હિતથી
એક વખત રાત્રે તેમની ઓરડીમાં એક પિતાનું હિત થાય છે, એ દઢ વિશ્વાસ છે ચાર પેઠો. મકાનમાં બીજું કાંઈ ન હોવાથી તેની અને સરલતા છે, તે હૃદયમાં ધમ પ્રવેશ પામે નજર તે મહાત્માના માથા નીચે વાળીને મૂકેલા છે, વિકસે છે, સ્થિર થાય છે અને ત્યાં રહીને ધાબળા પર પડી.
તે સૌનું કલ્યાણ કરે છે !