________________
: કલ્યાણ : ફેબ્રુઆરી : ૧૯૫૭ :
આપણા ઘરને યોગ્ય દાન દેવું જોઈએ. પછી લહમીચંદ્રે કહ્યું કે- “સ્વામિન ! અંતરાય લક્ષમીચંદે “એમ” કહીને નીચે જઈ વિચાર્યું તે હવે ગુટેલે છે, કેમકે મારા જેવા રંકને કે- પિતાએ ૧૬ લાડવા કીધા છે, પરંતુ સાધુઓ ત્યાં આપના પગલા થયા. મારી હાંશ પૂરી કરે, તે ઘણાં છે. મારા વિવાહ માટે તે હજાર પાવ પસારી મને આપ ભવસમુદ્રમાંથી તારે લાડવા કરાવેલા છે, તે તે અવિરતિ અને આ પ્રમાણે તેને અતિભાવને ઉલ્લાસ મિથ્યાત્વી એવા સંસારી છે ખાઈ જશે. આ જાણીને તે નિસ્પૃહી મુનિએએ “આના ભાવને નિસ્પૃહી તપસ્વીઓ રત્નપાત્રતુલ્ય છે, મહાપુ- વ્યાઘાત ન થાઓ” એવા હેતુથી પાત્ર પ્રસા.
ન્યના ઉદયવડે જ તેઓને વેગ મળે છે. પછી કુમારે પિતાના બંને હાથ વડે થાળ સાધુઓ તે આહાર કરીને સ્વાધ્યાય, ધ્યાન, તપ ઉપાડી ને પરમ પ્રીતિ વડે પાત્રમાં તથાળીમાં જપાદિકમાં પ્રવશે ! સંસારી છે તે ભારે તે લાડવા નાંખવા માંડયા. સાધુઓએ ઘણા આહાર કરીને વિશેષ રીતે વિષયાદિકમાં પ્રવ- થયા-ઘણ થયા. તેમ કહ્યું, તે પણ સર્વે ર્તશે, તેથી મારા વિવાહ માટે કરાવેલ લાડવા લાડવા તેણે વહેરાવી દીધા. કુમારના હૃદયમાં આ સાધુઓને વહેરાવીશ તે તે આ ભવ અને હર્ષ સમાતું ન હતું.! મોટી કૃપા. મારો ભાવ પરભવમાં મને ઘણે લાભ આપનાર થશે; ખંડિત કર્યો નહીં. એ રીતે વિચારી, સાત ભક્તિથી હું અધિક આપીશ તે લાભ મને જ આઠ પગલા સુધી વળાવી વંદના કરી ખૂબ થશે; વૃદ્ધો તે પ્રાયે કૃપણ હેય છે. અનમેદના કરીને ઘણું પુણ્ય ઉપાર્જન કર્યું.
આજે મારા મહાભાગ્યને ઉદય થયે કે પૂજા પૂર્ણ થતાં શેઠે પૂછયુંજેથી વિવાહના અવસરે લાડવાના ભરેલ ગૃહમાં કેટલા લાડવા વહેરાવ્યા?” લહમીચંદ્રનહિ આમંત્રેલા પણ જંગમ કલ્પવૃક્ષ જેવાં કુમારે કહ્યું હા આપ્યા. તે વખતે શેઠે પરિમિત સાધુઓ પધાર્યા છે. જન્મદરિદ્રીના ઘરમાં કામ- ભાવથી પરિમિત પૂણ્ય ઉપાર્જન કર્યું. અથવાધેનુનું આગમન થાય તેવી રીતે આવું અત. સાયની વિચિત્ર ગતિ છે. પુત્રે અપરિમિત ભાવેકિત લાભનું સ્થાન મળે તેને કેણ મૂકી દે? લ્લાસથી તથા પાત્રના બહુમાનથી અમિતપુન્ય
આ પ્રમાણે સદ્દવિચારની વૃદ્ધિથી પ્રyલ ઉપાર્જન કર્યું. ગંભીરપણાથી તેણે કઈને કહ્યું હૃદયવાળા અને રોમાંચિત શરીરવાળા તેણે હર્ષ નહિં. બન્નેનું આયુષ્ય પૂર્ણ થયું. એટલે પૂર્વક એક થાળમાં જેટલા ભરાયા એટલા સીધમ દેવલોકમાં બન્ને દેવ થયા. ત્યાંથી લાડવા ભરીને બન્ને હાથેથી ઉપાડીને સાધુને ચવીને પિતાને જીવ ધર્મદત્ત થયે અને ૧૬ લાડહસતા મુખથી વહેરાવતાં કહ્યું કે-
વાની ભાવનાથી સોળ ક્રેડ સોનયાને તે નાયક હે સ્વામી! મારી પર કૃપા કરી આ લાડવા થયે, વધારે મળ્યું નહિ. સ્વીકાર.' ત્યારે સાધુએ ઉગ દઈને આગમ
પુત્રને જીવ તે રાજા થયે અને પૂર્ણ
ભક્તિથી દાન આપવા વડે અધિકતરjન્ય અનુસારી શુદ્ધ આહાર જાણ કહ્યું કે- દેવાનુ
ઉપાર્જન કરવાથી અક્ષય સુવર્ણપુરૂષ તેને પ્રાપ્ત પ્રિય ! આટલા બધાનું શું કામ છે? આમાંથી
થયે. અને તેથી પૃથ્વીને રુણમુક્ત કરી શકો, યથાયોગ્ય વહરાવ. વધારેનું પ્રયોજન નથી. આ પ્રસંગથી આજના ઘણા પ્રશ્નોના ઉત્તર મળી કેઈને અંતરાય થાય નહિ તેમ કરજે. જાય છે. શક્તિ પ્રમાણે ખૂબ ભાવથી દાન આપે.
