________________
: ૨૬ : કલ્યાણ માર્ગના સારથિ :
એથી એની (મેઘની) દષ્ટિ આજે એકા- વળી મુનિઓની પાદરનાં કષ્ટથી યે કંઈ એક સાંસારિક છીછરા અને તુચ્છ સુખેને જેવા ગુણ કષ્ટો તે સ્વેચ્છાએ તિયચભવમાં અનુફરી ઉત્સુક-આતુર બની.
ભવ્યા છે. તેના ફળરૂપે આ સામગ્રી પણ આ સઘળુંય વિચાર-પરિવતન સવા પામી ચૂક્યા છે. વિભુ શ્રી વર્ધમાનસ્વામી તે “હસ્તામલકવત” જે, સાંભળ. એક કાળે તું ગજરાજ હતું, જોઈ-જાણી રહ્યા હતા.
અને વનમાં એકવાર દવ લાગે. એ પ્રચંડ પ્રાતઃસમય થ. મુનિ મેઘ ભગવાનને
દાવાનળથી બચવા તે એક મોટું મંડલ–સ્થાન વંદન કરવા આવે છે. અને કંઈ બોલવાની
તૈિયાર કર્યું. ત્યાં સી પ્રાણીઓ વૈર-વિધ આરંભ કરે તે પહેલાં જ પ્રભુ શ્રી મહાવીરદેવ
ભૂલી જીવનરક્ષા એકઠાં થયાં, સંકડાશ વધી પિતાના “ ઇ-સી. ” એ વિશેષણ-પદને
પડી તે ખરજ આવવાથી એક પગ ઉંચો કર્યો સાર્થક કરતાં મેઘ પ્રત્યે મધુર વાણએ કહેવા
કે તરત જ નીચે એક સસલું આવી બેસી
ગયું. તે જોઈ દયા ભાવનાની પરાકાષ્ઠાએ પહેલાગ્યા.
ચેલા તે પગ નીચે ન મુકતા એમને એમ “મહાનુભાવ! તારા જેવા ધર્મવીરને આવું અદ્ધર રહેવા દીધે. ચિંતવન ન છાજે. તારી આ વિચારણા સાધુ
પછી એ પ્રચંડ હુતાશન અઢી દિવસ બાદ જીવનને અનુરૂપ ન ગણાય. કટ્ટની સામે જવું શભ્ય કે તરત સી સ્વ-સ્વાને ગયા. પગ નીચે અથવા તે આવી પડેલાં કષ્ટને સમભાવપૂર્વક
મૂકતાં તને વેદના થઈ, તેના કારણે તું મૃત્યુ સહી લેવાં એમાં જ સાધુજીવનનની મહત્તા છે.
પામે. પણ તારે આત્મા તે પ્રફુલ્લિત જ રહ્યો.” ઓ મેવ! જરા અંતરદૃષ્ટિથી અવલેકર બસ, મેઘનું મને મંથન આરંભાયું ને કર. જેમાં તું સુખ દેખે છે, તેમાં સાચું સુખ જોત-જોતામાં જાતિસ્મરણ જ્ઞાન પ્રગટયું અને નથી રહેલું. માત્ર તે તે સુખાભાસ છે. એમાં વધુ વીસ્તાથી સંયમ-પંથ ઉજાળવાને સરવાળે અગાધ દુઃખ સિવાય કંઈ જ સમાયેલું નિરધાર કર્યો. નથી. મુગ્ધજીવે એમાં ફસાય છે ને જોત-જોતામાં આમ ભગવાન પણ અનેક જીના જીવનમાનવભવ હારી જઈ રાશીના ચક્કરમાં હડ- રને સાચા કલ્યાણપથે વાળી “ધર્મસારથી સેલાય છે.
કહેવાયા.
કનુ :– મારા બાપા એટલા જાડા હતા કે, ગઢના દરવાજામાંથી માંડ નીકળી શકતા. મનું – મારા બાપા એવડી મોટી ખુરશી બનાવતા કે તેમાં લગભગ પાંચ માણસ બેસે. કનુ – તારા બાપા એવડી મોટી ખુરશી શા માટે બનાવતા ?
– તારા બાપા અમારા કાયમી ગ્રાહક હતા માટે જ તે.
