________________
: કલ્યાણ - માર્ચ - ૧૯૫૬ : ૩૫ :
અધ:પતન માત્ર પ્રજાના નીચલા થરમાં છે એમ જનજીવન્માં જ્યારે કેવળ, ભૌતિક સુખોની જ નથી પણ ઉપલા થરમાં ય છે ! ' . . . .
પિપાસા જાગે કે જગાડવામાં આવે, રાજક્તઓ પણ જનતાના આ પ્રકારના નૈતિક અધ:પતનને જે કેવળ ભૌતિક લાલસાને સ્થિર કરનારી વિચારણ સવેળાએ સમજવામાં નહિ આવે અને આજની રજુ કરતા રહે, ત્યારે કદી પણ કલ્યાણકારી પરિણામ ગતિએ જ દેવ્વામાં આવશે તે. એનાં પરિણામ આવતું જ નથી ! . . . . . . . - કેટલાં કમાવનારાં હશે, એ કલ્પવું પણ ભારે , માનવી ભલે નાને હેય, ભલે ગરીબ હોય કે કઠણ છે ! : . . . . . . , , ભલે ગામડીયા હાય, પણ એ માનવ રહેવું જોઈએ.
આપણે જોઈએ છીએ કે, આજે ઉદારતા દેખાતી એમાં એની શોભા છે. . . . . . . . નથી, પ્રાણીમાત્ર પ્રત્યેની યા; લોપ થતી જાય છે. પણ માનવી વિરાટ રાક્ષસ બને, અધર્મના અદસુખ અને દુઃખને સમાન ગણીને સંતોષપૂર્વક જીવવાની હાસ્યને પૂજારી અને પછી તે, ગમે તેટલો શક્તિવંત રીત પણ હવે હાસ્યાસ્પદ બની રહી છે !
હોય કે સમૃદ્ધિના ખજાનાઓને ભોક્તા હોય એમાં : મજુરતે જેમ વૃધારે સગવડ જોઈએ છે. એની કોઈ શોભા નથી. કારણ કે, તે માનવતા વેચીતેમ માલિકોને પણ વધારે ધન જોઈએ છે. તે માટે બનતું હોય છે ! ... છે. નેકને પછી. તે સરકારી હોય કે વેપારી પેઢીના જ્યારે ભારતીય માનવતા તે સહુના દાસ બનીને હાય, માત્ર પગાર, પૂરતું કામ કરી છૂટવું છે, એ રહેવામાં છે, અને ભારતની જનતા આ પ્રમાણે યુગો કામમાં એના પ્રાણને કોઈ સંપર્ક હેત નથી સુધી રહી છે . . . . . . . . . ! : આ રીતે આજે દરેક વર્ગમાં ચાલી રહ્યું છે, આજ . એ પિતાની માલિકીનાં અમૂલ્ય રત્ન અને આમ થવાનું કોઈ પણ કારણ હોય છે તે આપીને કાચના ટૂકડાઓ લઈ રહેલ છે ! , કેવળ ધર્મદ્રષ્ટિ પ્રત્યેને ખુલ્લો અવિવેક છે, ખુલ્લી . એ કાચના ટૂકડાઓ શું કામ આવશે ? એની ઉપેક્ષા છે !
શી કિંમત છે? ક (જયહિંદ)
. . . .ધાર્મિક શિક્ષણે તે આપવું જ ઘટે .. ? ' . ; ... 3 . (3) કેળવણીની બાબતમાં આપણી સરકારે ઘણું છબરડા વાળ્યા છે! સાંપ્રદાયિક શિક્ષણ ન અપાય એ કાનુન ગળે ઉતરે, પણું એના ઓથે ધમ–નીતિના અતિ કીંમણ અને આવશ્યક શિક્ષણને છેદ ઉડાડી દેવાય એ બિલકુલ ઇષ્ટ નથી. એથી તે ઉગતી પ્રજામાં સંસ્કારનું વાવેતર અટકી જશે. સુસંસ્કારનું, એથી દેવાળું નીકળી જવાનું. હજુ પણું અભ્યાસક્રમના ઘડવૈયાએ આ પ્રશ્નની ગંભીરતા પિછાને સંસ્થાના સંચાલકે પણ આ પ્રશ્નને, ગીણ ન ગણે “ધાર્મિક શિક્ષણ તે આપવું જ ઘટે” એ બ્રાત હરગીજ ન ભૂલે. સરકારના સૂત્રધારે પણું અખતરાના કડવા અનુભવથી બોધપાઠ ગ્રહણ કરી ભાવિ પેઢીનું શ્રેય સધાય તેવી શિક્ષણ પદ્ધતિ નિયત કરવી જોઈએ.
' ' . . . . . . -શેઠ શાંતિલાલ ઉજમશી શ્રોફ ( શ્રી મુંબઈ અને માંગળ જેનસભાના ૬૪ મા વાર્ષિકોત્સવ પ્રસંગે અપાયેલા એક ભાષણમાંથી ]
પરમાત્મા’ શબ્દમાં તીર્થકરની ૨૪ સંખ્યાને આંકડે સમાવે છે.
ગણ જૂઓ ! પર૪૮૪ = ૨૪.
