________________
આ આત્મનિશ્ચયની પડેાશીને ખબર પડી. તેથી તે બાળાને લાવીને કહ્યું કે, તેવા પ્રસ ંગે તેવું કરવુ. યોગ્ય નથી.
તારે
અન્ને ઠેકાણે તૈયારીએ થવા માંડી. આથી યુવતી મૂંઝવણમાં મૂકાઇ છેવટે પાલનપુરમાં તેસીલદાર (ન્યાયાધીશ) રહેતા હતા, તેને આશા લેવાને તેણે વિચાર કરી દેવદર્શનનું અહાનું કાઢી તેમને ત્યાં જઇ પોતાની આત્મકથા તેણે કહી. તેમણે આશ પણ આપ્યા. ગામમાં શોધખોળ ખૂબ ચાલી. તેસીલદારે તેના વાલીઓને મેલાવીને કહ્યું ‘તમારી છેાકરી મારા ધરમાં છે, તેને સમજાવીને લઇ જા' તેસીલદાર વગેરેએ તેને ઘણી સમજાવી, પણુ તેને તે પોતાના આત્મનિશ્ચય જે હતા તે પ્રગટ કર્યાં કે, હવે તો હું દીક્ષા લીધા વગર ઘરે જવાની નથી. આમ વાતચીતમાં સાંજ પડી જવા આવી. છેવટે સાંજના ધણા લેાકાની સાક્ષીએ કચેરીમાં દાગીના ઉતારીને આપી દીધા. ત્યારબાદ તેસીલદાર પાણી પીવા ગયા તે વખતે છેકેરીતે ઉપા ડવાની કોશીષ કરી, પણ કરીએ બૂમ પાડવાથી તેસીલદાર વગેરે આવી જવાથી તેઓ ફાવી શકયા નહિ. પછી તે છેકરીની રજા સિવાય અંદર કાઈ આવી શકે નહિ, તેવા તેમની પાસેથી હેસીલદારે જામીન લીધા. આ બધી હકીકત પાલનપુર કાટમાં મોકલવામાં આવી.
તે ન્યાયી તેસીલદાર પાસે તે બાળાના સબધીએ ન કાવ્યા ત્યારે પાલનપુર . અધિકારીઓમાં લાગવગ લગાવવી શરૂ કરી. દશ હજાર રૂપીઆ ખર્ચીને પણુ તે છેાકરીને કબજો મેળવવા ચારે બાજુથી સાસરીઆ પક્ષ તરફથી પણ મહેનત શરૂ થઇ.
"
તેસીલદારને આ વાતની ખબર પડતાં તે ધણા ચિંતાતુર થયા. બીજાં સરકારી અમલદારોએ તેમને ઘણી હિંમત આપી. એક મુસલમાન ફાજદારે ત્યાં સુધી કીધું કે, ‘ હું હજુર પાસે જતે છેકરીનુ રક્ષણ કરાવીશ. માટે તમે એડ્ડીકર રહેા. ’
કરીના સંબધીએ પાલનપુર નવાબ પાસે જઇ દશ હજારની ભેટ કરીને કહ્યું કે, · અમને આ છેકરી સાંપાવે, ' ત્યારે નવાબ સાહેબે કહ્યું કે, આ છેકરી અમારી એટી સમાન છે. એ અલ્લાને ભજવા જાય છે, તે અમે એને શા માટે રોકીએ એ તે સારૂ
કલ્યાણ ફેબ્રૂઆરી ૧૯૫૩૬ - ૫૮૫ : ઇત્યાદિ કહેવાથી વિલા મોઢે પાછુ
કામ કરે છે, જવું પડયું. અમદાવાદના એક વકીલ કે જે તેસીલદારના ભાઇઅધ હાવાથી તેમને ત્યાં આવ્યા હતા. તેમને આ બધી વાતથી વાકેફ્ કર્યાં. આ બધી હકીકત સાંભળ વકીલે કહ્યું કે, આ બેનનુ કામ વગર ફ્રી'એ હું માથે લઇને કરીશ. પછી તેણે પાલનપુર જઇ નવાબસાહેબં-દિવાન વિગેરેને મળી બધી વાત સમજાવી. અને આ મુમુક્ષુ બાળાને એક જૈન ગૃહસ્થને ત્યાં રાખવાની રાજ્ય તરફથી ગોઠવણુ કરાવી. ખાદ બાળાને પેાલીસની સગવપૂર્ણાંક પાલનપુર લાવી જૈન ગૃહસ્થને ત્યાં રાખવામાં આવી. બાળાની ઉંમર એ વખતે સેાળ વર્ષની હાવાથી કાયદાની દૃષ્ટિએ અઢાર વર્ષો પહેલાં મા-બાપની રજા સિવાય દીક્ષા ન લઇ શકે, આવી સામાવાળાની ફરીઆદ હોવાથી આ ગોઠવણુ થઇ હતી.
રાજ્ય તરફથી છે. છ દિવસે બાળાની ખબર કાઢવામાં આવતી હતી કાષ્ટ પણું મુશ્કેલી હોય તે તેને પૂછવામાં આવતું જેતે ત્યાં બાળાને રાખવામાં આવી હતી, તેને પણ ખબર આપવામાં આવી કે બાળાને વાંકા વાળ પણ ન થવેા જોઇએ.
આ સંયમાભિલાષી એનના એ ભાઇ. તેની શુભભાવનામાં જરાએ અંતરાય કરનારા હતા નહિ. તે તેા પાલનપુર આવી વ્હેનને કહી ગયા, કે આપણી ઇજ્જત વધે તેમ કરશો. કાઇ પણ વસ્તુની જરૂર હોય તેા ખુશીથી જણાવશે, તે મારી સાથે પરદેશ આવે તે તમારી ઇચ્છા હશે તેમ કરીશું. આ ભાઇઓ પહેલેથી મેનની દીક્ષાની ભાવના જાણુતા હાવાથી સગપણુમાં પણ સંમત હતા નહીં, તેમજ સબંધીઓ તરફથી એનને રજાડવામાં આવતી હતી. તેનું તેને બહુ દુઃખ થતુ હતુ..
બધા ભાઈઓ એક માતાના પુત્રો હોવા છતાં પરિણતિ ભિન્ન હતી. પૂર્વની જેવી આરાધના કરી હાય તેવી પ્રાણીની અતિ શુભાશુભ હોય છે.
જ્યારે આ બાળાની આ રીતે પાલનપુરમાં રાખ વાની ગેાઠવણ થઈ ત્યારે તેની માતા તથા બીજ ભાઇએ પાલનપુર રહ્યા, તેમજ તેના સાસરીયા પક્ષનાં પણ ત્યાં રહીને અનેક પ્રકારની ખટપટ કરવા લાગ્યા.
