________________
ધન્ય નૃતા ! ધન્ય સાત્ત્વિક્તા !
( વર્તમાનયુગની રોમાંચક સત્ય કહાની )
પૂર્ણ મુનિરાજ શ્રી જયવિજયજી મહારાજ,
આજે આ પ્રસંગને વીષે લગભગ ત્રણ દશકા થવા આવ્યા. દીક્ષાની અભિલાષા ધરાવનાર સાળ વર્ષીની પુણ્યવાન ખાળા, જ્યારે પોતાના ઇષ્ટસિદ્ધિના ભાગે આગળ ધપવા મક્કમ દિલે નિય કરે છે, ત્યારબાદ તેના એ આત્મકલ્યાણુના પથ પર અંતરાયા કેવી રીતે શરૂ થાય છે. ખુદ તેના સગા ભાઇ, માતા, તથા શ્વશુરપક્ષના સ્નેહીઓ તેના પર ધાર જીલમા, અત્યાચાર, તથા સીતમાની ઝડીએ કેવી રીતે વરસાવે છે? તેની છાતી પર ચઢી જ, અધી રાતે તેની આંખા કઇ રીતે આંચકી લે છે ! આ બધી કરૂણ, ગજબ અને દુઃખદ સત્ય ઘટના કોઇપણુ જાતની અતિશયોકિત વિના, અહિ' રસિક રીતે રજૂ થઇ છે.
ખૂબી તા એમાં એ છે કે, જ્યારે એક ભાઇ પાતાની પુણ્યવાન સંગી વ્હેન પર ઘેર સીતમા ગુજારે છે, જ્યારે એ જ માતાના પુત્રા બીજા એ ભાઇએ તે બાળાના મામાં અનેક રીતે સહાયક બને છે.
આ ઘટનામાં આવતી વ્યકિતએ હાલ જીવંત છે. આ મુમુક્ષુ ખાળા, હાલ સાધ્વી તરીકે વિધમાન છે, ઘટના સત્ય હકીકતાના આધારે સરલ ભાષામાં કોઇપણ વ્યક્તિના નામેાલ્લેખ વિના અહિં મૂકી છે.
સર્વ જીવે કમ વશ છે, એમ માની ક્રોઇ પણ આત્મા પ્રત્યે તિરસ્કાર કે અસંભાવ ઉપજાવવા માટે આ કથા અહિં મૂકી નથી, પણુ જૈનશાસનમાં વમાનકાલે પણ ધર્મની ખાતર, ટેક ખાતર અનેક આપત્તિએ સહીને ધનને તથા પ્રતિજ્ઞાને ટકાવી રાખનારા પુણ્યવાન આત્માએ વિધમાન છે, આમ જાણી સહુ કોઇ ધર્મારાધનામાં દૃઢતા પ્રાપ્ત કરે! એજ એક અભિલાષા આ ઘટનાને પ્રસિદ્ધ કરવામાં રહેલી છે.
પાલનપુર નજીક જિનેશ્વરના પ્રાસાદ, પાઠશાળા, આદિ પવિત્ર ધામાથી શાભતા એક ગામમાં કવાસી કુટુંબ વસતુ. હતું. તેમાં છ ભાઇએ ત્રણ
હુના હતી. નાની બહેન એક વખત ગુરૂમહારાજની વાણી સાંભળવા ઉપાશ્રયે ગઇ, ત્યાં સંસારના ચિતારને ખ્યાલ આપતુ’મધુબિન્દુનું દૃષ્ટાંત ચાલતુ હતુ. તે સાંભળી તેણીના હૃદયમાં વૈરાગ્યના અંકુરા જાગ્યા. દ્દિન-પ્રતિદિન જિનવાણીના શ્રવણુથી તેની વૈરાગ્યભાવના વૃદ્ધિ પામવા લાગી, તે ખાળાએ પોતાની શુભ ભાવના પોતાના પિતાની આગળ પ્રગઢ કરી. પિતાશ્રીએ કહ્યું; તુ વીશુ, ત્યારદ થોડા વખતમાં તેના પિતા કાળ કરી ગયા. પાછળથી માતા તથા મેટાભાઇએ તે ખાળાનુ વેવીશાળ કરી નાખ્યુ. સાસરી તરફથી દાગીના કપડા આવ્યાં પણ આ મુમુક્ષુ બાળાએ તે પહેરવાની ચાખી ના પાડી તેને "માટે ધણી ધમાલ થવા છતાં આ આત્મા
તુ થા,
સ્થાન અને
*,
મક્કમ રહ્યો. છેવટે માતા ધમકી આપી કહેવા લાગી. કાંતે તું મરી જા, અગર તે અમે મરી જઇએ, વગેરે ધણુ' કહ્યું ત્યારબાદ તે બાળાએ વિચાર કર્યો કે, આપણે મરવું કે કાઇને મારવા નથી. કલેશની શાંતિ માટે નવકારમંત્રનાં સ્મરણપૂર્વક તે વખતે દાગીના પહેર્યા, પશુ દીક્ષાની ભાવના તેને પ્રબલમણે હોવાથી અવરનવર તેને કુટુંબીજનેા તરફથી ધણું સહન કરવું.... પડતુ. 'એક વખતે તેને એરડામાં પૂરવામાં આવી, આથી તે બાળાએ પોતાના કુટુંબીજનેાને લગ્ન કરવાના ખાટા વિશ્વાસ આપ્યા.
આ મુમુક્ષુ બાળાએ એવા નિશ્ચય કરી લીધો કે, લગ્નના પ્રસંગ આવી પડે તે કુવા વગેરેમાં પડી આમભોગ આપવે પડે તે આપવે પણ સંસારના સંબંધમાં કદી પણ જોડાવુ નહિ. આ પોતાના આ નિશ્ચય ગુરુ મહારાજ આદિને પણ જણાવ્યા. ગુરુ મહારાજે યોગ્ય શ્રાવકને સહાય કરવા માટે ભલામણ કરી.
