________________
નહિ, એ પણુ આદર્શ જીવન જીવવા માટેની એક ચાવી છે.
ગુણાનુરાગ કેળવા. બીજામાં રહેલા ગુણાનાં વખાણુ કરવાં, તેની નિંદા કરવી નહિ, એ પણ એક આદર્શ જીવન વનારમાં રહેલા મહાગુણુ છે,
લક્ષ્મીને મેાજશાખમાં વેડફવી નહિ, નીતિથી મેળવેલી લક્ષ્મીને ધર્મકાર્યોંમાં વાપરવી. જો જો, ભૂલ્યા તો પલકમાં લક્ષ્મી ચાલી જશે અને શેરીએ શેરીએ ભીખ માંગતા થવું પડશે.
સામાયિક, પ્રતિક્રમણ પૌષધ, દેવન, પૂજા, ચવિહાર, નવકારશી વિગેરે ધર્માંકાર્યાં અવશ્ય કરવા, કારણુ ધર્મ વિના સ` નકામુ છે.
આદર્શ જીવન અનાર વિશ્વમાં વદાય છે, પૂજાય છે, અને વિશ્વમાં ઊચ્ચ સ્થાનને પામે છે.
આદર્શ જીવન જીવનાર કાતુ બુરૂં કરે નહિ, કાઈને દુ:ખ દે નહિ, કાષ્ટની સાથે ઝઘડા કરે નહિ, સહુ સાથે હળી-મળી વર્તે, અને વિશ્વના બધા પ્રાણીએને મિત્ર તુલ્ય ગણે, તેના દુશ્મને હોયજ નહિ એટલે શાંતિથી ધર્મધ્યાન કરે તેના ધર્મકાર્યમાં બાધા પહોંચે નહિ અને એ રીતે પોતાના આત્માનું કલ્યાણુ કરી શકે અને ધીરે ધીરે સ` પાપકર્મોના ક્ષય કરી મોક્ષના અનત સુખને પામે.
શ્રી કુંદનમલ એસ. જૈન. 卐
મંત્રાધિરાજને મહિમા
અને
શ્રદ્ધાનું બલ.
રાજગૃહી નગરીમાં શ્રેણિક રાજા રાજ્ય કરતો હતા. જે વેળા ધમ ન હતેા પામ્યા તે વખતની આ વાત છે. તેને એક વખત વિચાર આવ્યે કે હુ એક સુંદર ચિત્રશાળા બધાવું. આમ વિચારી થતાં તેને દેશ-દેશાવરથી સલાટા ખેલાવ્યા, અને કામે ચઢાવી દીધા. થોડા વખતમાં મકાન પુરૂ થયુ. અને તેમાં ચિત્રો ચિત્રાવવાની તૈયારી થતી હતી, પણુ એવામાં તે મકાનના દરવાજો તૂટી પડયા, અને કડીયા ફ્રી કામે લાગ્યા, ફરી તૂટયે! અને ફરી કામે લાગ્યા.
કલ્યાણ : ફેબ્રુઆરી ૧૯૫૩ : ૫૯૫ :
એમ થયા જ કરે એટલે શ્રેણિકે જોશીને ખેાલાવ્યા અને જોશ જોવડાવ્યા, જોશીએ જોશ જોતાં કહ્યું કે, કાઇ ખત્રીશ લક્ષણા પુત્ર યજ્ઞમાં હોમાશે તા જ આ દરવાજો પુ થશે. આ પછી રાજાએ આખા ગામમાં ઢઢેરો પીટાબ્યા અને કહ્યું કે, જે પેાતાના ખત્રીશ લક્ષણા પુત્ર આપશે તેને ભારાભાર સાનામહારા મળશે.
આ વાતની તેજ નગરમાં રહેતા ઋષભદત્ત અને તેની પત્ની ભદ્રા, તેના ચાર છેકરા અને એક કરી સાથે રહેતા, તેને ખબર પડી. તેઓ ગરીબ હતાં. તેમાં એક પુત્રનુ નામ અમર હતું, તે નાનપણથી જિજ્ઞાસુ હતા. તેને સાધુ મુનિરાજના ઉપદેશ સાંભળવાના શેખ હતા. એક વખત એક જ્ઞાની મુનિરાજ આવ્યા છે, એ વાતની ખબર પડતાં અમર તેમના ઉપદેશ સાંભળવા ગયા. સાધુ મહારાજે ઉપદેશમાં કહ્યું કે, ‘નમસ્કાર મત્ર સકળ શાઓના સાર છે, અને જે સાચા ભાવે સ્મરે તેનાં દુઃખ ટળે ! પછી ઉપદેશ પૂરી થતાં અમરે મુનિરાજને કહ્યું કે, મતે નમસ્કાર મંત્ર શીખવા, પછી સાધુએ તેને નમસ્કાર મંત્ર શીખવ્યા.
હવે અહી અમરની માતા ભદ્રાને અમર ઉપર હેત : એછું હતું તેથી ભદ્રાએ રાજાના ઢંઢેરામાં પેાતાને પુત્ર આપવાના વિચાર કર્યાં, અને રાજાને કહેવડાવ્યું કે હું મારા પુત્ર આપૉશ એટલે રાજાએ સિપાઇ સાથે સાનામહે રે મેાકલી અમરને લેવા માક્લ્યા. અમરે ધણું પેાતાના માતા-પિતાને કહ્યું તે પણુ માતાના વિચાર હાવાથી કાઇ અમરને બચાવી ન શયા, અને બધા પાસેથી એકજ જવાબ મળતા કે, તારી માતાના વિચાર છે એટલે અમે શું કરીએ ?.
આખરે અમર ત્યાં જાય છે અને અમરતે ત્યાં હામવાની તૈયારી થાય છે ત્યાં તેને નમસ્કાર મહામંત્ર યાદ આવ્યે અને તે એક ચિત્તે નવકાર ગણવા માંડયા અને યજ્ઞમાં હામ્યા કે તરત જ અગ્નિ શાંત થઇ ગયા અને તેને રાજા અને પ્રજાએ નમસ્કાર કર્યા. અને રાજા ઉ ંધે માથે લટકતો થઇ ગયા, પછી રાજાએ કહ્યું કે, માંગા, માંગા, તમારે જે માંગવુ હોય તે માંગે. ત્યારે અમરકુમારે જવાબ આપ્યા કે, મારે કંઇ જાતું નથી. અમરકુમારને સંસાર પ્રત્યે વૈરાગ્ય
