________________
કલયાણ : ફેબ્રુઆરી ૧૯૫૩ : ૫૯૯ : પ્રધાનની પસંદગી કાગ્રેસપક્ષના સભ્યોમાંથી ભરેલ કાયદાથી ખોટી રીતે રોકવામાં ન આવ્યું હોત જેઓ આગળ પડતા હતા. તેમાંથી થઈ, એનું પરિ. તે અત્યાર સુધીમાં ઘણી વધારે પ્રગતિ થઈ ગઈ હોત. ણામ એ આવ્યું છે કે, રાજ્યોના બસો ઉપરની
જનાઓ અને આયોજન પંચના અહેવાલ સંખ્યાના પ્રધાનોમાં અનુભવી, કાબેલ અને પિતાના
ઉપર એટલો બધો મોટો અને ખોટો મદાર બાંધવામાં ખાતાના વિષયની માહિતી ધરાવનાર ભાગ્યે જ પચીસ
આવ્યો છે, કે એમાંથી જે પ્રજાને નિરાશા ઉભી થાય પ્રધાને હશે.
તે પરિણામ ઘણું વિપરીત આવી જશે. દરેક રાજ્ય ગાંધીજીની સમીપમાં જેઓ રહ્યા હતા અને શ્રી પિતાની માનીતી જનાઓ આયોજનમાં ઘુસાડવાની નહેરૂ આજે જેમના ઉપર મોટો આધાર રાખી રહ્યા કોશીષ કરી રહ્યું છે, પણ આ બધી જનાઓ પાકી છે, તેવા આગેવાનોને કારોબારી હોદ્દા ઉપર બેસાડી રીતે તપાસાઈ જ નથી. કલંબ યોજનામાંથી બહારની દેવાયા છે, પણ તે માટેની મોટા ભાગે તેમની યોગ્યતા મદદ મેળવવાને માટે અતિ ઘણી ત્વરાથી જે હાથમાં ઘણું ઓછી દેખાઈ આવી છે.
આવ્યું તેનો સરવાળો કરીને આજના બનાવવામાં આજે આપણે જિલ્લાવાર સ્થાનિક તેમજ ભાષા
આવ્યું. આટલું કાચું અને ઉતાવળથી થયેલું આયેધોરણે રાજ્ય ઘડી રહ્યા છીએ, એક હિંદી પ્રજા
જનનું કામ, હવે આપણને કહેવામાં આવે છે, કે અથવા સમસ્ત ભારતની કોઈને પડી હોય એમ લાગતું
કોઈપણ રીતે જરાય ફેરફાર વગર પાર પડવું જ નથી. મોટી જનાઓ અને રાજનીતિની પાછળ પણ
જોઈએ, જે જનાઓ વર્ષો સુધી હવા ખાતી હતી સરકારની નેમ રાષ્ટ્રના ઘડતર માટેની હોવા કરતાં
તે પુરી કરવા માટે હજી પાંચ વર્ષમાં ગમે તેવા ને વધારે અમુક સ્થાનિક વ્યક્તિઓને અને જેને સતે
ગમે તેટલા કરી નાંખીશુ, બની શક્તી બધી રીતે જવાની જ દેખાય છે. ગાંધીજીને અહિંસાવાદ અને રીતે લોકોની મૂડીમાંથી લોનના આકારમાં અથવા શ્રી નહેરની (યુદ્ધ વિનાની ) તટસ્થતાની નીતિ આ
તે એસ્ટેટડયુટી (મિલકત વેરા) મારફત કે બીજી બે વસ્તુઓથી હિંદુસ્તાનનું ગૌરવ દુનિયામાં જરૂર
રીતે પૈસા લઈશું અને તેમ છતાં જો ઓછા પડે !
તે “ડીફીસીટ ફાઇનન્સ' એટલે કે નોટો છાપીને કામ વધ્યું છે, પણ આપણે એલચી ખાતાના અધિકારીઓ, ભારતનો અવાજ રજૂ કરતા મોટા ભાગના પ્રતિનિ-
પુરું કરીશું! ધિઓ, અને વિદેશની મુલાકાતે જતા મોટી સંખ્યાના . પાંચ-પચીસ વર્ષ પરિણામ આપનારી યોજનાને હિંદીઓની કામગીરીથી ભારતની પ્રતિષ્ઠાને ઝાંખપ બે ભારે કરની રીતે આજની પ્રજા પર નાંખ એ લાગી છે. દેશમાં ઉધોગના રાષ્ટ્રિયકરણની વાત અાય છે. નોટ છાપવાની વાત તે અધિકારીઓના ધણું નેરથી કર્યા પછી કંકિય સત્તાધીશોએ એ તલ- મોઢામાં બિલકુલ શોભતી નથી, કારણ કે અત્યારે જ વાર હજી લટકતી રાખી છે. પ્રજાજનોના ખાનગી સાહસ
રૂપિયાની ખરીદ શકિત ચાર આના જેટલી છે. વધુ પ્રત્યે હજુ શકની નજરથી જોવાય છે. રાજ્યને હસ્તક
નેટ છાપીને તે ખરીદ શકિતને બે આના કે ત્રણ ચાલતા જુના અને નવા ઉધોગે કારખાનાંઓ અને આના જેટલી કરવાથી સામાન્ય પ્રજા અને મધ્યમ વર્ગને ખાતાઓ ઘણાં ખરાં લુલાં-લંગડાં ચાલે છે અને ઘણું મોટું દુ:ખ થશે, એટલું જ નહિ પણ આ નાણુની પહોંચી ન શકાય તેવી મોટી જવાબદારીઓ યોજનાઓના પિતાના અડસટ્ટાઓ જે હમણું પણ ઉભી કરી રહ્યા છે. બેકારી અને મોંધવારી ખસેડવાને વધ્યા જાય છે, તે ખોટા પડશે, ને જ્યાં એક કરોડની માટે વધુ ઉદ્યોગ અને વધુ પેદાશ જોઈએ છે. તે ગણત્રી હોય ત્યાં બે કરોડ લાગશે. ખાનગી સાહસ આપી શકે, તેને નિસ્તેજ કરવામાં , આયોજન (અં-પ્લાન )ની બધી યોજનાઓ શું આવ્યું છે, અને તેની જગ્યાએ તેટલું સતેજ રાજ્યનું એટલી પવિત્ર, એટલી જરૂરી અને મૃત્યુ–પર્યાય સાહસ (ગ્ર સ્ટેટ એકિટવિટી) ઉભું થયું નથી. (અં-પેરેમપટરી ) સમી છે કે, એને બે કે પાંચ વર્ષ રહેવાના ઘરો સંબંધી જે ખાનગી સાહસને ભૂલ સુધી મુલતવી રાખી ન શકાય ? અત્યાર સુધીની સર
