Jain Dharm Prakash 1909 Pustak 025 Ank 08

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 6

ન ધમ પ્રકાશ. ના છતાં ભારે સંસારમાં કેમ બમણ કરવું પડે છે? અનંત જ્ઞાન-દર્શન ગુણ 1 ના ર દ એક અજ્ઞ અથવા સંધની પિ મારે કેમ મુંઝાવું પડે છે? અનંત ચા
છે કે મારે માટે છ વિગુખની તૃણા અને તે માટે દીન-એ- રો રે દીન કરવી પડે છે ? અને અનંત શક્તિને અધિકારી છતાં નિર્બળ
૩ ) ને લાચારની પરે રે શામાટે પછી ઓશીયાળી ભોગવવી પડે છે? માં રામ મૂi છતાં મારે શા માટે વિધવિધ રૂપ ધારવાં પડે છે? આમા અને રે નર અને અય છતાં મારે શા માટે વારંવાર જન્મ જરા અને મરણને વશ " પડે છે? આમાં ગુરુલઘુ છતાં મારે શા માટે નીચ ઉચ્ચ ગવ ધારવાં પડે કે, અને આ સહજ ભવિલાસી છતાં મારે શા માટે પુલિક સુખની આવા થી ઈ. રનિષ્ટ સંગ વિનમાં પતિ અતિ ધારવી પડે છે ? સભ્ય જ્ઞાન-- . વિવેકી બારમા સારી રીતે સમજી શકે છે કે નિર્મળ સ્ફટિક રત્નની જે. આ મીનું સ્વાભાવિક સ્વરૂપ શુદ્ધ છતાં અનાદિ કર્મ-ઉપાધિવડે આત્માનું સહ
રૂપ અંતતિ થઈ-અવરાઈ જઈ, વિભાવિક રૂપને ધારણ કરે છે, તેથી જ તેની અકા તા બને છે, પરંતુ એમ સમજ્યા બાદ પ્રમાદી થઈને બેસી રહેવું જોઈતું ન. . જે પ્રમાદ તજને સાવધાન સર્વજ્ઞ ભગવાને કર્મ-ઉપાધિને દૂર કરવાને .!! દઈ, ને અને ચારિત્ર રૂપ જે જે સાધન કહ્યાં છે તેને યથાવિધિ સેવ ૨માં આવે તો અવશ્ય આત્મા અનુકમ અપ કાળમાંજ પિતાના અવરાઈ
એશા સાજ શુદ્ધ હવભાવને પ્રાપ્ત કરી અખડ પરમાનંદ સુખને પામી શકે. આવી અધ્યાત્મ દષ્ટિ જેને જાગી છે તે મહાશય દિવસે અને રાત્રે, સુતાં અને
ગતાં. વનમાં અને વસતિમાં, એકલા કે સમુદાયમાં સમાનભાવથી સ્વ સમીહિત રખે સાધી શકે છે, એવી સમતાને સેવનાર સાધુ સમ્યગજ્ઞાન, સમ્યગદર્શન, સઅ રિવરૂપ રત્નત્રયીનું આરાધન કરવાને અહોનિશ ઉજમાળ જ રહે છે. જેમ લમિદ જળાશયમાં ચિતરફ પસરી જાય છે તેમ સમતાવંત સાધુનાં જ્ઞાનદર્શન સર્વર વિસ્તારને પામી શકે છે. હું જેમ માનસ સરોવરમાં મગ્ન થઈ રહે છે, તેમ તેવા પ્રમતાવંત સાધુ પણ શુદ્ધ ચારિત્રમાં મગ્ન થઈ રહે છે. જે હંસ ક્ષીર જેવા મિ. ૧ ૧નું પાન કરે છે, બાકીના ગંદા જળનો ત્યાગ કરે છે, તેમ સમતાભાવી
પણ સદ્ગણ માસનું શણ કરે છે, અને દેવ માત્રની ઉપેક્ષા કરે છે, એવા આત્મારામ સાધુને જે અનુભવને આસ્વાદ મળે છે, તે સમતા વિના ગમે તેવી કષ્ટ કરણ કરનારને કદાપિ મળી જ નથી. આવા સમતાભાવી સાધુને ચપ શાન પણ બહુ જ્ઞાનની ગરજ સારે છે. જેમ માસ મુનિ “બાપ ના' કે ઉપર રેષકર નહિં તેમ કઈ પર રાગ કર નહિં એટલા પણ સ
રન અવધવડે ઉત્તમ પ્રકારની સમતાને સેવી શિવસુખના ભાગી થયા,