________________
બાળસૂર્યની રતિમ આભા પારિજાતના પુષ્પથીય વધુ સુકોમળ અને સંવેદનશીલ હતું તેવા ઈશુના બાળજગતના ઊગેલા તમામ સૂર્યોદયે પ્રત્યેક પળે પૃથ્વી પર કોઈક અનોખી સુગંધ વહેવડાવી હશે. આજે પણ મા મેરી ભેટી જાય તો સૌ પહેલાં પૂછી લેવાનું મન થાય તે આ જ પ્રશ્ન કે, “ “કહો, મા મેરી, અમને એની બાળલીલા સંભળાવો ! શું તમને એ અમારા કાનુડાની જેમ રોજેરોજ કનડતો ? કેવાં હતાં એનાં તોફાનમસ્તી? શું નાઝરેથના લોકોને એ પજવતો ? કે ત્યારે પણ એ ડાહ્યોડમરો થઈને રાજા ભગવાનની વાતો કર્યા કરતો ? એને ગલૂડિયાં, લવારાં, ઘેટાં ત્યારે પણ આટલાં જ વહાલાં હતાં ? એના બાળદોસ્તો સાથેની કોઈક ગોઠડી તને યાદ છે મા ? . . .''
પણ ઈશુનું જીવન પાણીમાં તરતી પેલી હિમશિલા જેવું છે. પોણા ભાગની શિલા તો પાણી હેઠળ, નજરથી દૂર ! જીવનમાં જે કાંઈ પ્રગટ છે તે ખૂબ ઓછું! ચોથા ભાગથીય ઘણુંબધું ઓછું ! બત્રીસ વર્ષનું ટૂંકું જીવન, માંડ ત્રણચાર વર્ષના જીવનની જાણકારી જગત સમક્ષ છે. જેનું પ્રગટ જીવન આટલું બધું પ્રાણવાન હતું, તેનું અપ્રગટ જીવન કેટલું ચેતનવંતું હશે ? જીવનનો એ ગર્ભસ્થ કાળ, માટી નીચે દટાયેલો એ અંધકાર જ્યાં જુગ જુગાંતર અજવાળાં પાથરી શકે તેવો ચૈતન્યનો આવિષ્કાર પોતાની ભૂમિકા પામ્યો !
આપણી પાસે તો બાર બાર વર્ષોનાં વહી ગયેલાં વહાણાંમાંથી જડે છે કેવળ એક પ્રભાત ! ઊજળું, દૂધધોયું પ્રભાત ! જ્યારે એંધાણ મળે છે કે ભીતરની ભોંયમાં કશુંક રંધાઈ રહ્યું છે ! માર્ચ-એપ્રિલના ઊજળા દિવસો ! પાખારનું પવિત્ર પર્વ છે.બ્ર.-૩
