________________
સાધનાનો પ્રખર મધ્યાહ્ન
૨૧
હતા. વિધિ પ્રમાણે યજ્ઞો, વ્રતો અને ઉત્સવોની ક્રિયાઓ કરાવવામાં અને જ્ઞાતિભેદો સાચવવામાં તેમનો ધર્મ સમાઈ જતો હતો. જ્યારે સેડ્યુસી થોડા સુધારાવાળા હતા, પણ તેઓ પૈસા પાછળ પડેલા હતા. યહૂદીઓમાં શુક્રવારની સાંજથી શનિવારની સાંજ સુધીના ચોવીસ કલાકનો દિવસ શબ્બાથ એટલે કે વિશ્રાન્તવાર ગણાય છે અને તે દિવસે કાંઈ પણ કામ કે ઉદ્યોગ કરવો તે વ્રતભંગ અને અધર્મ સમજાતું હતું.
ગેલીલ જતાં ઈશુ જેરુસલેમ પણ આવી પહોંચે છે. જેરુસલેમમાં એક કુંડ હતો, જેમાંની પાંચ ઓસરીઓ આંધળા – લૂલા-લંગડા, લકવાવાળા રોગીઓથી ભરાયેલી રહેતી. લોકવાયકા હતી કે અવારનવાર ત્યાં કોઈ દેવદૂત કુંડમાં આવીને પાણીને ડહોળી નાખે છે. એ ડહોળી નાખ્યા પછી તરત જ જે માણસ પહેલો પાણીમાં ઊતરે તેનો જે કાંઈ રોગ હોય તે મટી જતો. એટલે રોગીઓની ત્યાં ઠઠ જામે એ સ્વાભાવિક હતું.
આડત્રીસ વર્ષથી પીડાતો એક રોગી ત્યાં મૃતપ્રાય સ્થિતિમાં બેઠો હતો. ઈશુ એની પાસે જઈને પૂછે છે, ‘‘તારે સાજા થવું છે ?'’
ત્યારે નિસાસો નાખીને પેલો લંગડો માણસ કહે છે, ‘‘ભાઈ, સાજા તો થવું જ હોય ને ! પણ દર વખતે પાણી ડહોળાય છે અને હું ચાલીને તેમાં પડું એ પહેલાં બીજો કોઈ ત્યાં પહોંચી જાય છે. તમે મને પાણી સુધી પહોંચાડશો ?’’
ત્યારે ઈશુ કહે છે, ઊભો થા અને તારી પથારી ઉપાડીને ચાલવા માંડ !''
પેલો થોડો મૂંઝાઈ જાય છે. હું લંગડો માણસ પથારી કચાંથી
