________________
પરોઢ થતાં પહેલાં
૫૫ છે. ઈશુના મોં પર ઝાંખપ ફરી વળે છે. બળ કરીને એ કહે છે, ‘પીટર, આ શું? તલવાર મ્યાન કર! શું મેં તમને નથી કહ્યું કે જે કોઈ તલવારનો આશ્રય લેશે તે તલવારથી જ મરશે ?'' પછી પેલા પૂજારી સામું જોઈ અજબ શાંતિપૂર્વક કહે છે, “તમે કોઈ ચોરલૂટારાને પકડવા નીકળ્યા હો તેવી રીતે શા માટે આવ્યા? અને સાથે આ બધી તલવારો ને ભાલા? હું તો તમારા મંદિરના પટાંગણમાં રોજ ખુલ્લેઆમ લોકોને મારે જે કહેવું હોય તે કહેતો હતો, ત્યાં જ તમે મને પકડી લઈ શક્યા હોત ! ખેર, ચાલો હવે, જ્યાં જવાનું હોય ત્યાં !''
સૂમસામ શાંતિ, સૌના શ્વાસોશ્વાસ પણ જાણે સંભળાઈ રહ્યા હતા. ઈશુને લઈને ટોળું આગળ ચાલ્યું. નીચે મોંએ પીટર પણ પાછળ ચાલ્યો અને તળેટીના બગીચામાં જ્યુડા પથ્થર બની જઈને જાણે જમીન સાથે જડાઈ ગયો.
૭. પરોઢ થતાં પહેલાં
“નાઝરેથનો ઈશું એ તું જ કે ?''
“હા, એ હું જ.'' દોરડાના બંધનથી એનાં વસ્ત્રો અસ્તવ્યસ્ત થઈ ગયાં હતાં. ચહેરા ઉપર જાણે થાક અને નબળાઈ વર્તાતાં હતાં. સામે જ ન્યાયાસન પર બેઠો છે પેલો ધર્મઝનૂની કૈફ. આરોપીની કેફિયત આગળ ચાલે છે, ““તું મોટો દેવાંશી હોવાનો દાવો કરે છે, પોતાને ઈશ્વરના પુત્ર તરીકે ઓળખાવી ઈશ્વરનું સામ્રાજ્ય સ્થાપવાની બડી બડી વાતો હાંક્યે રાખે છે, એ વાત સાચી ?''
