________________
પુનરુત્થાન પુત્રનું લોહી વહેવડાવવું પડ્યું, એને ગોઝારો શુક્રવાર કહીશું કે શુભ શુક્રવાર? આવાં બલિદાન માણસમાત્રને ઊંચા ચડવાની પ્રેરણા આપે છે એટલે આ શુક્રવારમાં પણ આપણે શુભદર્શન જ કરીએ.
પણ હજી બધું પત્યું નહોતું. ઈશુની આગાહી પ્રત્યક્ષ હતી. . . . “કબરમાંથી ઊઠીશ અને તમે સૌ ગેલિલ પહોંચો તે પહેલાં હું ત્યાં પહોંચી જઈશ.'' શિષ્યોને તો આ આગાહીમાં કાંઈક અવનવું બનવાની ઉત્કંઠા હતી, જિજ્ઞાસા હતી. પરંતુ દુશ્મનોને તો ચટપટી હતી કે આ જાદુગર કબરમાંથી બેઠો થઈ જઈને વળી પાછો હેરાન ના કરે ! એટલે સૂબા પાસે કબર આગળ મજબૂત ચોકીપહેરાની વ્યવસ્થા તેમણે કરાવી લીધી હતી.
વિશ્રામવાર પત્યો. નવા અઠવાડિયાનો પહેલો દિવસ ઊગ્યો. પો ફાટે તે પહેલાં મગદલાની મેરી કબર આગળ પહોંચી જાય છે. ચોકીદારોનો સખત પહેરો એમનો એમ છે, કબર આગળનો પથ્થર પણ તેમનો તેમ છે. અને એ પથ્થર પર સૂબાના માણસોએ મારેલી મહોર- છાપ પણ જેમની તેમ છે ! પથ્થર હઠાવીને મેરીની આતુર આંખો અંદર નજર કરે છે તો ત્યાં કશું જ નથી ! મેરીની સાથે બીજી એક ઈશુશિષ્યા પણ છે. બંને આશ્ચર્યમાં ડૂબી જાય છે. મેરી અત્યંત અસ્વસ્થતા અનુભવે છે. બીજા કોઈ શિષ્યો તો ત્યાં આવ્યા જ નથી. કાં તો ડરી ગયા છે, કાં ઈશુની ભવિષ્યવાણીને શ્રદ્ધાપૂર્વક પચાવી શક્યા નથી. મેરી દોડીને પીટર વગેરે શિષ્યો પાસે પહોંચી જાય છે અને સૌ દોડતા કબરસ્થાને આવી પહોંચે છે. સૌ દિમૂઢ છે !
