________________
ભગવાન ઈશુ પરથી લોહીનીગળતી પવિત્ર કાયાને ઉતારી મેરીના ખોળામાં મૂકે છે. મેરીની આંસુભીની શ્રદ્ધાંજલિથી પ્રભુની કાયા ધોવાય છે. અત્યંત પ્રેમપૂર્વક, પૂજતા હાથે ઈશુના મસ્તકને મેરી છાતીસરસું ચાંપે છે. શોક તો મહાસાગરની સીમાઓને પણ નાનો કરી મૂકે તેટલો અપાર અને અગાધ છે. કોણ કોને સાંત્વના આપે? મહાવેદના સદા સર્વદા અબોલ જ હોય છે.
સમય ઝડપથી પસાર થઈ રહ્યો હતો. સૂરજ આથમે તે પહેલાં દફનવિધિ પૂરી કરવાની હતી. એટલે યહૂદીઓને દફનવિધિ અનુસાર તેમણે ઝટ ઝટ ઈશુના પવિત્ર મૃતદેહને નવડાવી, સુગંધી દ્રવ્યો લગાડી શણના કાપડમાં વાંચ્યું. ટેકરીની પડખે જ યૂસુફની માલિકીનો એક બગીચો હતો, જેમાં એક નવી જ વણવાપરી કબર હતી. ખડકમાંથી કોરી કાઢેલી એ કબરમાં પાષાણની ભોંય પર ઈશુની કાયાને સુવાડી, ઘડીભર સૌ નિસ્તબ્ધ થઈ ઊભા રહ્યા. છેવટે છેલ્લી દીર્ઘનજર નાંખી સૌ
બહાર નીકળ્યા. ચાલી જતી વખતે તેમણે એક શિલા ગબડાવીને કબરનું મોં બંધ કરી દીધું. - કબર છોડતી વખતે મેરીએ પોતાના પાલવથી મોં ઢાંકી દીધું હતું. રસ્તામાં અવરજવર તો ઘણી હતી, પણ ઘણાએ જોયું ના જોયું કર્યું. કોઈએ અંદરોઅંદર ગુસપુસ કરી પણ લીધી કે, “પેલી ક્રૂસે ચડેલાની મા''. . . . પણ તે ક્ષણે મેરીએ પોતાના અંતરને કહ્યું, “કેવળ ઝૂલે ચડેલાની નહીં, પણ આ છે તારી પણ મા !' '
માતૃત્વ વિશ્વવ્યાપક બને છે અને ખ્રિસ્ત સંવતનો પહેલો શુક્રવાર સમેટાય છે. માનવમાત્રમાં પાપોને ધોવા એક પનોતા
