________________
ફૂસારોહણ વાહ ભાઈ, હવે તું ખાસ્સો રાજા થયો !' બધા ખડખડાટ હસી પડ્યા. “પણ રાજાસાહેબનું સિંહાસન ક્યાં ?''
સામે જ ભીંત આગળ સંગેમરમરના થાંભલાનો એક ભાંગેલ ટુકડો પડ્યો હતો, તેને રોડવીને ખેંચી લાવી એના છેડા પર ઈશુને બેસવાનું કહ્યું. વળી એક જણને સૂછ્યું તે રસોડામાંથી ચૂલા પાસેના ઝાંખરાંના ભારામાંથી થોડાંક ઝાંખરાં લઈ આવ્યો અને એનો મુગટ બનાવી ઈશુના માથા પર બેસાડ્યો. અને પછી એની સરદારી હેઠળ બધા સૈનિકો ઘૂંટણીએ પડીને ઈશુની કુર્નિશ બજાવવા લાગ્યા. ‘‘જય હો યહૂદીઓના રાજાધિરાજકી જય હો !''
ઈશુ ખામોશ હતો. માથા પર ઠેકઠેકાણે કાંટા ભોકાયા હતા, તેમાંથી લોહી વહીને ગાલ, કપાળ અને ડોક પર રેલાવા લાગ્યું હતું. પણ ચહેરા પર કોઈ જ તરડાટ કે મરડાટ દેખાતો ન હતો, હરફ સુધ્ધાં એ ઉચ્ચારતો ન હતો. એટલામાં એ ટુકડીનો નાયક જે સુતારને બોલાવી ક્રૂસ ઘડવાની તૈયારીમાં હતો, તે સાથીઓની આ રમત જોઈ બોલ્યો, ““તમારા રાજાના હાથમાં રાજદંડ તો નથી '' અને સુતારના હાથમાંથી ગજ લઈને ઈશુના હાથમાં ગોઠવી દીધો. ગજને સ્વીકારતાં ઈશુએ માથું નમાવી આભાર માન્યો. ક્ષણભર તો નાયક હેબતાઈ ગયો અને થોડો પાછો પડ્યો. સિપાઈઓએ પણ એમની જંગલી રમત
અટકાવી. ઈશુના ચહેરા પર થાક હતો, ત્રાસ હતો છતાંય એની નિખાલસતા અને નિર્દોષતા તો એવી ને એવી અમ્મલિત હતી.
ત્યાં તો હુકમ થયો, ચાલો હવે કોરડાનું શરૂ કરો. જલદી પતાવવા માંડીએ.''
