________________
ભગવાન ઈશુ
સમાજમાં વર્તાય છે. પણ જે ઉત્કટપણે ચાહી જાણે છે તે પ્રેમના અજવાસને અનુભવે છે. પ્રેમ સ્વયં એક ઉજાશ છે, જેનામાં પ્રેમ પ્રગટે છે ત્યાં અંધારું ટકી શકતું નથી.
એક વખતે એક ગામમાં દાખલ થતા હતા, એવામાં દશ કોઢિયા સામે મળ્યા. થોડાક આધે ઊભા રહીને તેમણે બૂમ પાડી કહ્યું, ‘‘ઓ ઈશુ, ઓ ગુરુદેવ ! અમારા ઉપર પણ દયા કરો.'' ઈશુએ તેમની સામે જોઈને કહ્યું, ‘‘જઈને તમારાં શરીર પુરોહિતોને બતાવો.'' અને ઈશુની નજર પડતાંવેત બધા સાજા થઈ ગયા.
૩૬
પોતે સાજો થઈ ગયો છે એ જોઈને દશમાંનો એક માણસ મોટે મોટેથી ઈશ્વરનાં ગુણગાન ગાતો પાછો ફર્યો અને ઈશુના પગમાં લાંબો થઈને આભાર માનવા લાગ્યો. ત્યારે ઈશુ કહે છે,
‘સાજા તો તમે દસેદસ થયા હતા ને ! બાકીના નવ કયાં ગયા? રોગ મટી ગયો, પ્રભુએ સાજા કર્યા એનાં ગુણગાન ગાવાનું એમને કેમ ના સૂઝ્યું ?'' અને પેલા પગે પડેલા માણસને ઉઠાવતાં માર્મિક વાત કહે છે, ‘‘ઊઠ ભાઈ અને તારે રસ્તે પડ. તારી શ્રદ્ધાએ તને સાજો કર્યો છે.'
ઈશ્વર પ્રત્યેની કૃતજ્ઞતા કેવળ દેહના રોગ દૂર નથી કરતી, એ અંતરનું આરોગ્ય પણ બક્ષે છે. આ માણસ અંતરથી રોગી નથી, એના અંતરમાં અપાર શ્રદ્ધા પડેલી છે. એ શ્રદ્ધા એને કેવળ શારીરિક નહીં, આધ્યાત્મિક દિશા પણ પકડાવી આપે છે. એટલે જ ઈશુ એને કહે છે કે, ‘‘ભાઈ તારે રસ્તે પડ.'' આ રસ્તો સંભવ છે કે બાકીના અકૃતજ્ઞોને કદાચ ન પણ સાંપડ્યો હોય !
છે
