________________
૪૬
ભગવાન ઈશુ અદેખાઈનો કીડો પણ સળવળવા લાગ્યો હતો. પેલી બાઈએ ઈશુ પ્રત્યે આટલો બધો ભક્તિભાવ દાખવ્યો એ એનાથી ખમાયું નહીં. સીધો વિરોધ તો કરી ના શકાય, એટલે એણે ટીકા કરી, ‘‘આવો તે શો બગાડ? આટલા જ અત્તરની સારી કિંમત ઊપજત અને તે ગરીબને આપી શકાત.''
ઈશુ તો કીમિયાગર હતા. જ્યુડાને પેટમાં ક્યાં દુખે છે એ પામી ગયા હતા. છતાંય નમ્રતાપૂર્વક ભાવિ ભાખતા હોય તેમ બોલ્યા, ‘‘ભાઈ એની અભિલાષા પૂરી થવા દે. ગરીબો તો તમારી વચ્ચે કાયમ રહેવાના છે, પણ આ શરીરની પૂજા તો હવે એને દાટતી વખતે જ થશે.'' શિષ્યોને આ આગમવાણી સમજાઈ નહીં હોય કારણ કે જ્યુડાનો કીડો તો સળવળતો જ રહ્યો. ધર્મયાત્રા દરમિયાન ઠેરઠેર લોકો ઈશુનું વાજતેગાજતે સામૈયું કરતા, મંગળસૂચક ધ્વનિ ઉપરાંત તાડીનાં પાંદડાંની ધજા ફરકાવતા અને ‘યહૂદીઓના રાજા ઈશુનો જય' એમ પોકારો કરતા હતા. જ્યુડાને પેલા અત્તરના અભિષેકમાં રાજ્યાભિષેકની ગંધ આવેલી અને તેમાં લોકહૃદયનો આવો ઉત્કટ ઉમળકો જોઈને એનું હૈયું તો જાણે બેસી જ ગયું કે ગાદી હવે હાથમાંથી ગઈ. . . . અને હંમેશાં બન્યું છે તેમ “ઘર ફૂટે ઘર જાય'ના ન્યાયે એ પહોંચી ગયો ઈશુના દ્વેષી પૂજારી-શાસ્ત્રીઓ પાસે. ઈશુ રાજ્યદ્રોહી છે આવો આરોપ એના પર મુકાય તો એ અંગેની જુબાની આપવા ઈશુને ઓળખી બતાવી રાજ્યધુરંધરોના હાથમાં એને સપડાવી દેવાની તૈયારી દાખવી. આના બદલામાં સારું ઇનામ મેળવવાની પેરવી પણ કરી લીધી. પર્વના પ્રત્યક્ષ બેત્રણ દિવસ મનુષ્યવધનો નિષેધ હોવાથી વહેલી તકે આ કામ
