________________
ભગવાન ઈશુ . તો એમની હથેળીની ભવિષ્યરેખાઓ અંકિત થવા લાગી હતી. લોકોમાં વધતી જતી કીર્તિ પ્રતિરોધીઓમાં શ્રેષનો દાવાનળ પ્રગટાવતી હતી. એ લોકો કાંઈક મોકો શોધી રહ્યા હતા, જેમાં ઈશુને ફસાવી શકાય. ઈશુને મુખ્ય રસ હતો લોકોની ચિત્તશુદ્ધિમાં. ચિત્તની મલિનતા, પાપ ધોવાય તો જ સમાજમાં સદાચાર ફેલાય. ચમત્કાર એ તો એમના અંતસ્તલમાં વહેતી કરુણાગંગાનો સંજીવની-સ્પર્શ હતો, પરંતુ એ કાંઈ એમનો જીવન-વ્યાપાર નહોતો. એમને તો અભીષ્ટ હતું - હૃદયપરિવર્તન. એટલે જ્યારે તેઓ જોતા કે લોકોને પોતાનાં દિલ કે પાપ ધોવાને બદલે પોતાની ગરીબાઈ, અછત, કે રોગાવસ્થા ધોઈ નખાવવામાં વધારે રસ છે, “ઈશ્વરના કરુણાના સામ્રાજ્યને બદલે ‘યહૂદીઓના ભૌતિક રાજ્યમાં વધારે રસ છે, ત્યારે થોડા ગમગીન થઈ જતા. ઈશુ ધર્મરાજાના અવતારના આગમનનો સંકેત આપતો તો યહૂદી નવજુવાનો કોઈ એમનામાંના જ દંડધારી રાજાનું સ્વપ્ન જતા. આમ ઈશુ પોતે જે સ્તર પર, જે કક્ષા પર ઊભા હતા તે સાવ જ જુદી કક્ષા હતી. એમની અને એમનો સંદેશો ઝીલનારી જમાત વચ્ચે પણ ખાસ્સી ઊંડી-લાંબી-પહોળી એવી દુર્ભેદ્ય ખીણ હતી. કેટલાય પ્રસંગો એવા આવતા જ્યારે એમના પોતાના શિષ્યો પણ એમનું વર્તન સમજી કે સાંખી શકતા નહીં. ખાસ કરીને કુમાર્ગે ગયેલી રીઓ તરફનું એમનું જે કૂણું વલણ હતું તેનું હાર્દ શિષ્યો પકડી શકતા નહોતા. ચીલાચાલુ નીતિ-નિયમોને વીંધીને પેલે પાર પહોંચી જતી આર્ય દષ્ટિને ઝીલનારી પરિશુદ્ધ કરુણાબુદ્ધિનો તાગ સામાન્ય સ્તરે ઊભેલા માનવ ક્યાંથી મેળવી શકે? સાક્ષાત્કારીને
