________________
ચંડરુદ્રાચાર્ય એમનું સાચું નામ શું હશે તે તો કોણ જાણે, પણ અતિશય ક્રોધી પ્રકૃતિને કારણે સૌ તેમને ચંડરુદ્રાચાર્યના નામે ઓળખતા. જેવા ક્રોધી તેવા જ જ્ઞાની : પોતાના ક્રોધને બરાબર જાણે, એટલે થાકતી ઉંમરે તેમણે ગચ્છનો ભાર યોગ્ય શિષ્યને ભળાવી માત્ર આત્મસાધના કરવાની સ્થિતિ સ્વીકારેલી. એકવાર એવું બન્યું કે સાંજના સમયે કેટલાંક જુવાનિયાઓ ફરતા ફરતા ઉપાશ્રયે આવી ચડ્યા. એમની નજરે પહેલા ચંડરુદ્રાચાર્ય જ ચડ્યા. સરખે સરખાં મિત્રો રમતે ચડેલાં, તેમને ઘરડા મહારાજને જોતાં જ ટીખળ ચડ્યું. એમાં વળી એક તો મીઢોળબંધો હતો. મિત્રોએ તેને આગળ કરીને કહ્યું : “મહારાજ ! આને દીક્ષા આપી દો ને ! એને
(9
O CO.
છે
કે
તે
પરાણે લગ્ન કરવા પડ્યાં છે, પણ હવે છૂટકારો મેળવવો છે.” મહારાજે પહેલાં તો ધ્યાન ન આપ્યું. પણ એની એ ટીખળ વારંવાર થતી રહી, એટલે તેમનો પિત્તો ફાટ્યો. પેલા તરફ ફરીને તેઓ ગર્યાઃ “તારે દીક્ષા લેવી છે?” પેલાએ પણ ગમ્મતમાં હા કહી દીધી. મહારાજે તરત જ તેના વાળ ઝાલીને લોચ કરવા માંડ્યો, તે જોઇને મિત્રો તો જાય નાઠા ! પણ પેલો ન ચસક્યો. તેણે દીક્ષા લઇ લીધી. દીક્ષા થતાં જ તેણે ગુરૂજીને વિનવ્યાઃ “મહારાજ ! હવે મને લેવા બધાં સગાં આવે, તે પહેલાં જ આપણે વિહાર કરી જવો પડશે. કૃપા કરો.” ગુરુજી સંમત થતા તેમને પોતાના ખભે બેસાડીને ચાલી નીકળ્યો. રસ્તે ખાડા ટેકરા આવે તેથી ગુરુજીને ધક્કા વાગતાં, તે ન ખમાતા, ગુસ્સે થઇને તેમણે શિષ્યને ખૂબ ઠપકારવા માંડ્યો ને એક તબક્કે તો તેમણે પોતાનો દંડ તેના મસ્તકે ફટકારી દેતાં તે લોહી લૂહાણ થઇ ગયો! પણ આ બધો વખત તેના મનમાં એક જ ભાવ રમતો હતોઃ ચારિત્ર પ્રત્યે અહોભાવ ને પોતાના કારણે ગુરુને વેઠવી પડતી તકલીફ બદલ પશ્ચાતાપ ! આમાંજ તેની પરિણતિ વિશુદ્ધ બની જતાં કેવળજ્ઞાન થયું. પછી તો તે બરાબર ચાલવા લાગ્યો. ગુરુ કહેઃ “કેમ હવે સીધો ચાલે છે ? પહેલાં તો આમ નહોતો ચાલતો !” શિષ્ય કહે “કૃપાળુ ! મને હવે દેખાય છે બધું, એટલે સીધું ચલાય છે.” “કેવી રીતે દેખાય છે અંધારામાં તને ?” ‘જ્ઞાનબળે, પ્રભુ! “કેવું જ્ઞાન ?” ‘કેવળજ્ઞાન' આ સાંભળતાં જ ગુરુ શિષ્યના ખભા પરથી ઉતરી ગયા. ને તેના પગે પડી ક્ષમા યાચતાં પશ્ચાતાપમાં ડૂબી ગયા. એજ પળે તેમને પણ કેવળજ્ઞાન થઇ ગયું.
Jall Education International
For Private & Personal Use Only
