________________
૨૮૬
આરાથી અમે દસ વાગ્યે નીકળ્યાં હતાં. સૂર્ય આકાશમાં - ઊંચે ચઢતે જાતે હતા અને તાપ-ગરમી વધતી જતી હતી. કાચી
સડક હોવાના કારણે આગળ જતી બસની ધૂળ અમારાં મોઢાં તેમ જ કપડાં ઉપર છંટાયે જતી હતી. સમય લગભગ મધ્યાહ્નનો હતા. આમોરાથી આ બાજુએ આવતાં જે પહાડી દો જેય તેમાં અને આગળનાં પહાડી દૃશ્યોમાં મોટો ફરક એ હતો કે આ બાજુ ઝાડી બહુ જ ઓછી હતી. ગગનચૂંબી, લગભગ સૂકા ભીષણ વિશાળકાય પર્વતની હાળમાળા વચ્ચે થઈને અમારી બસ આગળ વધ્યે જતી હતી. કુદરતનું સ્વરૂપ સૌમ્ય કરતાં રુદ્ર વધારે હતું. | નદીના વળાંક સાથે બસને માર્ગ પણ વળાંક લેતે જતો હતો
અને મોટા ભાગે તે સમતળ હતો. મધ્યાહ્નકાળે અમે ખેરના પહોંચ્યાં અને થોડી વારમાં ત્યાંથી ગરમ પાણી પહોંચ્યાં. હવે કેસી નદીએ અમારે સાથે છેડી દીધો. ગરમ પાણીમાં ગરમ પૂરી અને શાક અને દહીં ખાવા મળ્યું. ખાઈપીને સૌ તાજાં થયાં અને બસે પિતાનું પ્રયાણ શરૂ કર્યું. થોડી વારે વાલી આવ્યું. આગળ ચાલતાં નૈનીતાલ તરફ જતી સડક અમારા માર્ગથી છૂટી પડી. અમારે પ્રવાસ હવે સંકેલાતે જતો હતો. જ્યારે આ બાજુ અમે કાથગોદામથી અ વેલાં ત્યારે મનમાં જે કુતૂહલ-આતુરતા ભરેલી હતી તેવી કોઈ વૃત્તિના આવેગના મનમાં અત્યારે અભાવ હતો. એ વખતે ઉત્સાહની ભરતી હતી, અત્યારે ઉત્સાહની ઓટ આવી હતી. પરિચિત ભાગે નવીનતાની મનમાં હવે કઈ તાલાવેલી નહતી. જ્યાં દિવસો - સુધી જાણે કે એકસરખો આનંદ રોમાંચ અનુભવ્યો, તે પ્રદેશે તે હિમાલય અમને છોડી રહ્યો છે, અમે તેને છોડી રહ્યાં છીએ–આવી ગમગીની મન અનુભવી રહ્યું હતું. બપોરના ત્રણ-સાડાત્રણ લગભગ કાથગોદામ પહોંચ્યા. કેથોદામથી મથુરા
અમારી માગણી મુજબ મથુરા જતી ગાડીમાં અમને રીઝર્વેશન
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
