Buddhiprakash 1969 07 Ank 07

Author(s): Yashwant Shukl, Madhusudan Parekh
Publisher: Gujarat Vidyasabha

Page 9

કાને રૂપિયા આપવા પડે છે. વિધવા નણુંનો મથુરા : બાબુ...બાઈસાહેબને કહે આ ખુરશીમાં - ભાર પણ તમારા ઉપર છે.......
ફરીથી બેસી જાય (અપર્ણા ખુરશીમાં બેસે છે. સત્ય : રૂપિયા 2. હું ગમે ત્યાંથી લાવીશ. મારી મથુરા તથા કુલીઓ ઊંચકી ચાલવા માંડે છે. સાથેના બધા જ ચોરીઓ કરે છે. લાંચરુશવત
તેમની પાછળ પાછળ સત્યબાબુ જાય છે. લે છે... હ એકલો જ અત્યાર સુધી હરિશ્ચંદ્રનો હીસલને અવાજ સંભળાય છે ને ગાડી ચાલવા અવતાર બની સવા રૂપરડી પગારમાં જીવન
માંડે છે. સત્યબાબુ દૂર દૂર જતી ગાડી ચલાવતો આવ્યો છું. લાગે છે–સત્યવાદી બન
નિપ્પલક નેત્રો વડે જોઈ રહે છે. ) વાને આ જમાનો નથી, અષણ! સભાગે મથુરા : બાબુ, ઊભા ઊભા શા વિચાર કરો છે ? ચાલનાર આ જમાનામાં દુઃખી થાય છે.
શાની ચિંતા કરે છે ? (ઘેષબાબુ આવે છે. )
સત્ય : (ચકીને) હું? ચિંતા શાની ? જોઉં છું – ઘોષબાબુ ઃ મહાશય, પેલી નડિસ્ટન્ટ સિગ્નલ પાસે
| ગાડી ક્ષિતિજમાં વિલીન થાય છે. . . ન દેખાય છે... -
મથુરા : ડાઉન ટ્રેન તો જતી રહી હવે અપન
આવશે ને ? સાય : આવે, આવો ઘાષબાબુ.. અપણું, જો આ
સત્ય : આવશે– જરૂર આવશે. જા, જા લાઈન જેમની હું હમણાં વાત કરતો હતો એ સજજન છે. એ તને હોસ્પિટલ સુધી પહોંચાડશે. હોસ્પિ
લીઅર આપ. જે ટ્રેનનો ધુમાડો દેખાય છે.
[ સત્યભૂષણ ટેલિગ્રાફ મશીન પર જાય છે. * : ટલના લગભગ બધાય ડોકટરને એ ઓળખે છે. તારી સારી રીતે સારવાર કરવાની એ
ટેલિગ્રામ કરે છે. દરમિયાન ગાડી આવવાનો
અવાજ સંભળાય છે. ગાડી થોડીવાર ઊભી ભલામણ પણ કરશે. છેષદા, આ મારી પત્ની..
રહે છે. વહીસલ વાગે છે. ગાડી ઊપડે છેષ : હું ઓળખું છું....ઓળખું છું. નમસ્કાર ભાભી.
છે. મથુરા પ્રસાદ સત્યભૂષણની ઓફિસમાં તમારા સામાનમાં શું શું છે ? (અપર્ણ જવાબ
આવે છે. ] માં નમસ્કાર કરે છે.).
મથુરા : બાબુ, આ ગાડીમાં બેકાબાબુ આવ્યા નથી સત્ય : આ એક બૅગ અને નાનકડો બિસ્તરે. . લાગતા. બીજા એક પેસેંજર આવ્યા છે. પેલા છેષ : અચ્છા... અછા. '
એકવાર આપને ઘેર રાત રોકાયા હતા-જમા સત્ય : આ વીસ રૂપિયા લે...
હતા... [ આવતી ગાડીનો અવાજ. થોડીવારમાં ગાડી સત્ય : કેણુ એ ? મને ઓળખાણ પડતી નથી. * પ્લેટફોર્મ પર આવી ઊભી રહે છે. મથુરા- ચહેરે કેવો છે ? પ્રસાદ તથા બેત્રણ કલીઓ “ઇન્વેલિડ ચેર' મથુરા : ચહેરો...લે એ જાતે આવી પહોંચ્યા.
લઈ આવી પહોંચે છે. ઘેષબ બુ અપર્ણાની (આગંતુક નરેન્દ્ર પાલ પ્રવેશ કરે છે ) - પેટી તથા બિસ્તરે ઊંચકી ગાડીના ડબ્બા નરેન્દ્ર : નમસ્કાર...નમસ્કાર માસ્તરબાબુ. આ તરફ ચાલવા માંડે છે. ]
સત્ય : ઓહ... તમે નરેનબાબુ...નમસ્કાર... આ સત્ય : અપર્ણા, કંઈ પણ ચિંતા ન કરીશ, ઘોષ- આ. કેમ મઝામાં ને ?
બાબુ બધી વ્યવસ્થા કરી આપશે. હું આવતી નરેન : હાજી, આપની દયાથી મઝામાં છું. મને - કાલની ડાઉન ટ્રેનમાં જરૂર આવી પહોંચીશ. આપે બરાબર ઓળખી કાઢો. હું ઘણી વખત અપર્ણા : જે તમે નહીં આવો તો હોસ્પિટલમાં પહેલાં આપને ઘેર રાત રહ્યો હતો, જમ્યો પણ નહીં રહે. મને ત્યાં એકલાં ગમતું નથી...
હતો. આ વખતે પણ આપને શરણે આવ્યો છું. સત્ય : ના, ના. હું જરૂર આવીશ.
ભારે મુશ્કેલીમાં મુકાયો છું. હું
બુદ્ધિપ્રકાશ, જુલાઈ '૧૯ ]