________________
બુદ્ધિપ્રભા [ તા. ૧૦-૩-૧૯૬૪ રહીએ છીએ એટલે તમારો સાથ આપની દવા કરશે. યોગ્ય ઔષધિઓ અમે છેડી શકીએ નહિ. અમે પણ દ્વારા આપના વ્યાધિને તેઓ નિર્મળ આપની સાથે પ્રવજ્યા લેવાનો નિર્ણય બનાવશે.” કર્યો છે.”
સેલકમુનિ પિતાના પુત્રના આ મંત્રીઓને આ નિર્ણય સાંભળી આગ્રહને વશ થયા અને યાનશાળામાં રાજા સુલકના આનંદની કઈ અવધિ આવીને રહ્યા. રહી નહિ.
ચિકિત્સકેએ ઔષધમાં આસવનો રાજાએ પોતાના પુત્ર મંડકને ઉમેરો કરીને સેલક મુનિના ઉપચાર ગાદી પર બેસાડીને શુકમુનિ પાસે શરૂ કર્યા. પ્રવજ્યા લીધી અને એક સાચા અન- શૈડા દિવસમાં જ સેલક મુનિનો ગાર તરીકેનું જીવન શરૂ કર્યું. દેહ કંચન જે બની ગયે.
શાસ્ત્રોની સર્વ શાખા-પ્રશાખા- પણ આસવને અને પૌષ્ટિક એનું ઊંડું પરિશીલન કરી ધર્મનાં આહારને ચસકા મુનિને એવો લાગી સનાતન રહનું હાર્દ તેમણે હસ્તગત ગયે કે એમને એ જગાએથી બીજે
વિહાર કરવાનો વિચાર જ આવ્યા જેવો મળે એવા ખોરાકથી જીવન નહિ. દિનપ્રતિદિન એમની મિષ્ટાન્ન નિર્વાહ કરવાથી થોડા સમય બાદ ખાવાની અને મઘ પિવાની આસકિત એમને પિત્તજવર લાગુ પડશે.
વધવા લાગી. એજ અવસ્થામાં તેઓ એમના એમની આ પતનદશા જોતાં જ પાંચસો શિષ્યો સહિત એકવાર પિતાના એમના શિષ્ય મનમાં કકળી ઊઠયા. નગર સેલકપુરમાં આવ્યા. એમના સાધુથી એક જગાએ લાંબો વસવાટ પુત્રને એમના આવ્યાની ખબર મળતાં કરાય નહિ એ ધર્મનિયમ અનુસાર એ પિતાના દર્શન માટે એમની પાસે તેઓ અંતે સેલક મુનિને છોડીને દોડી આવ્યું.
સેલકપુરથી બીજે સ્થાને વિહાર કરી પણ પિતાને કશ અને રોગી ગયા. માત્ર પંથમ નામને એક શિષ્ય દેહ જોતાં જ મંડકની આંખોમાં આંસુ સેલક મુનિ પાસે રહ્યો. ઉભરાઈ આવ્યા.
થોડા દિવસ પસાર થયાં. - એ બોલ્યોઃ “આપ મારી યાન- સેલક મુનિ ધર્મના નીતિનિયમમાં શાળામાં રહે. નગરના પ્રતિક વળો શિથિલ બનીને પોતાના દિવસો પસાર
