________________
યાદ આવે ભર્તુહરિ -
મોTM ન મુ વયમેવ મુઃ | અમે ભોગો ભોગવ્યા એ અમારી નરી ભ્રમણા હતી. હકીકતમાં તો અમે પોતે જ ભોગવાઈ ગયા છીએ.
આત્મા એના સ્વભાવથી ભ્રષ્ટ થાય. એમાં ખાનાખરાબી થાય.. એ ચૂંથાય. એ મસળાય.. એ પિંખાઈ જાય
એનું નામ ભોગ. કદાચ એમાં કંઈક સુખ હોત પણ તો ય એ નજીવા ને નજીવા સમયના સુખ માટે દુઃખોના દરિયાને નિમંત્રણ આપવું એ કેટલું ઉચિત ? આ તો એક ભવની તુલનાની વાત છે. બાકી સમગ્ર ભવચક્રની તુલનાએ જોઈએ, તો એમાં વિષયસેવનનો સમય કેટલો ? અબજો વર્ષની તુલનામાં એક સેકન્ડના અબજોમાં ભાગ જેટલો પણ નહીં.
શું એટલા સમયના કલ્પિત સુખ માટે આ સમગ્ર ભવચક્રની ભયાનક રઝળપાટ કરવી ?
શું એટલા તુચ્છ કલ્પિત સુખ માટે સાત નરકના ચોર્યાશી લાખ નરકાવાસોના
ભયાનકથી ય ભયાનક દુઃખ વહોરી લેવા ? શું એટલા ખાતર તિર્યંચગતિની ખતરનાક યાતનાઓને કબૂલ કરી લેવી ?
બ્રહ્મ
૩૨
