________________
२२० श्रीयशोविजयोपाध्याय कृत-- मल्लीनाथ तुज रीऊ, जनरी नहुये री।दो एरीऊणनो उपाय, साहमुं कां न जुयेरी ॥ २ ॥ कुराराध्य जे लोक, सहुने सम न सरीरी । एक दुहवाए गाढ, एक जो बोले हसीरी॥३॥ लोक लोकोत्तर वात, रीजवे दाई शरी। तात चक्रधर पूज, चिन्ता एह हुरी ॥४॥ रीजववो एक सांई, लोक ते वात करीरी।श्रीनय विजयसु शीश, एहज चित्त धरीरी० ॥ ५॥
श्रीमुनिसुव्रत जिन स्तवन ।
(पांडव पांचे वंदतां, ए देशी) । मुनिसुव्रत जिन वंदतां, अति उलसित तन मन थाय रे ।वदन अनोपम निरखतां,महारां जवजवनां दुःख जायरे॥जगत गुरु जागतो सुखकंदरे, सुखकंद अमंद आनंद ॥ज॥१॥ निशदिन सूतां जागतां, हीयमाथी न रहे पूररे। जैब उपगार संजारियें, तब उपजे आणंद पूरे ॥ ज०॥ ॥ ॥ प्रजु उपगार गुणें जर्या, मन अवगुण एक न समायरे। गुण गुण अनुबंधी हुथा, ते तो अ. १ दुःखे करीने आराधवा योग्य । २ प्रभु । ३ मुख । ४ जेनी बरोवरी फरी शके एवी कोई वस्तु न होय एबुं । ५ ज्यारे । ६ त्यारे ।
