________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
કxxx sxs
ઝેર કે અમત?
બી. એ.
સાચુ નિદાન ન થાય પછી તેનો સાચો ઇલાજ કયાંથી થાય ? એ બન્ને ન થાય ત્યાં સુધી રોગ મટે કઈ રીત ! રીતે ?
રાજ ગભરાવા લાગે તેને થયું કે હવે તે મત : લેખક :
હાથવેંતમાં છે. તેનું અભિમાન, તેને ગર્વ, તેને મદ ઝવેરભાઈ બી. શેઠ
ગળવા લાગ્યા. તેને આભાસ થયે કે પોતાની તાકાત કરતાં કોઈ એવી તાકાતવાન શક્તિ છે જે માનવીને
ઘડીના છઠ્ઠા ભાગમાં હત-નહોતો કરી નાખી શકે છે. === === હતાશ થએલા મહારાજાને સદ્ભાગે યાદ આવ્યું કે ભગવાન મહાવીર સદેહે ભારતભૂમિને પૂનિત કરતા ભગવાન મહાવીર નજીકના પ્રદેશમાં વિચરે છે. અંતિમ હતા. એ અરસામાં એક મહારાજા સ્વર્ગસમ મહેલમાં સમયે તેમના દર્શન કરી લેવાની–તેમના આશિર્વાદ હાલતા હતા. સમૃદ્ધિના એ સ્વામી હતા. પિતાના
મેળવવાની તેને જીજ્ઞાસા જાગી. આજનોને તેણે તદનુંયૌવન, રૂપ અને કસબનું તેને અભિમાન હતું. ગાડી સાર હુકમ કર્યો. એક સુંદર પાલખીમાં સુવડાવીને ઘેડા, નોકર-ચાકરની સુવિધાનો તેને ગર્વ હતા. મહારાજાને ભગવાન મહાવીર પાસે લાવવામાં આવ્યા. ઝનાનામાં મલકતી એકથી એક ચઢીયાતી સ્વરૂપવાન ભગવાન મહાવીરના દર્શન પામતાજ તેનું અર્ધ દઈ અસરાશી રાણીઓને તેને મદ હતું. સંસારના સર્વ જાણે ઓછું થઈ ગયું. પ્રકારના સુખની સુવિધા પ્રાપ્ત કરનાર આ મહારાજાને તેણે ભગવાનને વંદન કર્યું. ભગવાન તે તેની કયાં ખબર હતી કે કુદરતની કૃપા સિવાય આ સઘળું સ્થિતિ, મનના વિચાર અને ઘેરી લાગણી જાણતા મળવું મુશ્કેલ બને છે.
હતા. ભગવાન જ ઉચ્ચર્યા, તેણે કદી યાતના ભોગવી ન હતી. દુઃખની ઝાંખી “હે મહાનુભાવ! તને તારા સર્વ ઉચ્ચ પ્રકારના કરી નહોતી, અગવડ કેને કહેવાય તેને તેને ખ્યાલ સુખ-સાહ્યબીના સાધનોનું અભિમાન થયું હતું ને ? નતિ જીવન એકધારું, એજ ઘરેડમાં સુખચેનથી આ જગતમાં તારા જેવો કેઈ, સુખી, સમૃદ્ધ, સ્વરૂપપસાર થયાં જ કરશે એવા ભ્રમમાં એ હતે.
વાન, યુવાન મહારાજા નથી, અને આ સઘળું જાણે અમર પરંતુ કાળચક્ર ફરે ત્યારે તે કોણ રાજા અને કોણ હોય તેમ માનીને તું જીવતે હતા, તારી એ માન્યતા રંક ? કોણ માનવું કે કેણ દાનવ ?
ગલત છે-ખોટી છે-ભ્રમવાળી છે એની પ્રતિતિ હવે એક રાતે તેને પેટનો સખત દુ:ખા ઉપ. તને થવા લાગી છે ને ? અસહ્ય વેદના. જીવનમાં પ્રથમવાર જ અણધારી આવી સંસારના સઘળાં સુખના સાધને પ્રાપ્ય બને છે પડેલી આ આફતથી મહારાજા ત્રાહીમામ પોકારી ગયે. પૂર્વના પુન્યબળે. છતાં તે નાશવંત છે. અનિશ્ચિત વૈદો, હકીમો, ડોકટરને બોલાવ્યા. સૌ ખડે પગે રહીને છે-અસનાતન છે. માનવી જયારે તેને અમર માની ઇલાજ કરતા હતા. એક એકથી ચઢીયાતા ઈલાજ લઈને તેમાં ચકચૂર થઈ જાય છે, તેનું તેને અભિમાન પરંતુ સઘળા જ નાકામિયાબ.
આવી જાય છે ત્યારે તે વિપથગામી બને છે. બેટી જંત્ર, તંત્ર, મંત્ર, દેરા, ધાગા જાણનાર કરનારને વિચારસરણીને સાચી માનીને તે ચાલે છે. તેથી પ્રયાણ બોલાવ્યા કોઈની કંઈ કારી ફાવી નહિ. આ કયા મેક્ષણ કર્યું છે એમ માનીને ચાલવા છતાં તે પ્રકારનો રોગ છે એ જ કઈ પારખી શકતું નહોતું. તે મઝલ કરે છે નકપ્રતિ,
છેર કે અમૃત]
For Private And Personal Use Only
