________________
णमो त्थु ण समणस्स भगवओ महावीरस्स णमो त्थु ण समणस्स भगवओ महावीरस्स
કે “આ રીતે વ્યાખ્યાન આપવાથી જો બહેનો પ્રશ્નાદિ પુછવા માટે આવવાના હોય તો આ મારે આ બધી લપ નં જોઈએ” અને બ્રહ્મચર્યની અત્યંત નિર્મળપરિણતિના ધારક આ આ સૂરીશ્વરે એ દિવસથી શ્રાવક-શ્રાવિકાઓ સામે વ્યાખ્યાનો આપવાના બંધ કરી દીધા. (આમ પણ એમના શિષ્ય વ્યાખ્યાન માટે તૈયાર થઈ ગયા હતા.)
છે
(છ) આ સૂરિવર સ્વાધ્યાયના અતિ-અતિ રસિક
રાત્રે અઢી-ત્રણ વાગે ઉઠીને આગમોના પદાર્થો વગેરેનું ચિંતન કરવા બેસી જાય. ણ ગા એમણે આખી જીંદગી અતિઘોર સ્વાધ્યાય કર્યો છે અને શિષ્યો પાસે કરાવ્યો છે. છેલ્લે ૮૪ વર્ષની ઉંમરે એમને વિચાર આવ્યો કે “મારે લગભગ ઘણા ગ્રન્થો
અ વંચાઈ ગયા છે, પરંતુ વૈરાગ્યનો સાગર ગણાતો એક ઉપમિતિભવ પ્રપંચ મહાકથા અ મા ગ્રન્થ વાંચવાનો બાકી છે. એ વંચાઈ જાય તો સારું.”
આ
ઇ, ૧
5 x 5
રા
છે
dyso
મા
મૃત્યુને માત્ર ૪૮ કલાક જ બાકી હતા, ત્યારે એમણે આ રીતે અતિવિરાટ એ ગ્રન્થ સંપૂર્ણ કર્યો.
કદાચ આ સૂરિવરના હૃદયમાં ઊંડે ઊંડે એવો પણ પવિત્રતમ આશય હશે કે “આ રીતે યુવાન સાધુ મને સ્વાધ્યાય કરાવવાના બહાને સ્વયં સ્વાધ્યાયમાં તલ્લીન બની
ભાવના તો થઈ પણ ઉંમરના કારણે આંખોનું તેજ ઘટી ગયેલું એટલે જાતે વાંચવા રા એ અસમર્થ હતા. પણ એમના જ એક યુવાન સાધુએ ગુરુદેવની આ ભાવના જાણી એને પૂર્ણ કરવાનો ભેખ લીધો. લગભગ રોજ ૮ કલાક એ સાધુ ઉપમિતિ ગ્રન્થ મોટેથી વાંચે અને સૂરિવર એ સાંભળી સાંભળીને અર્થ સમજતા જાય.
જાય.”
છે
$ 5 5 x 5
૨
અને એક સાધુએ સૂરિવરને પૃચ્છા કરી કે “સાહેબ ! આપ ૧૫-૨૦ મિનિટ સાઢપોરિસીને બાકી હોય ત્યારે પોરિસી પચ્ચ. પારો છો. પણ તો પછી થોડીક રાહ
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબી
(૮૪)
(જ) આ મહાન સૂરિવર રોજ એકાસણા તો કરતા જ, પણ એમાં નિત્ય પોરિસીનું પચ્ચક્ખાણ કરતા.
કેટલાક સાધુઓએ જોયું કે ૧૧ વાગે સાઢપોરિસી આવતી હોય અને પોણા છે અગિયાર વાગ્યા હોય તો પણ સૂરિવર તો પોરિસીનું પચ્ચક્ખાણ પારી પાણી વાપરી લેતા.
અ
ણ
၁။
સાધુઓ જાણતા હતા કે “સૂરિવર મહાસંયમી છે. તો પછી માત્ર ૧૦-૧૫ ગા ૨ મિનિટ માટે એ સાઢપોરિસીનું પચ્ચકખાણ કેમ ચૂકે છે ?”
૨
55
આ
ਮ
રા
