________________
णमो त्थु णे समणस्स भगवओ महावीरस्स णमो त्थु णं समणस्स भगवओ महावीरस्स
વાપરવી પડે તો પણ કબુલ” આ કેવી મનોહર ભાવના છે.
આ સાધ્વીજીની વિશિષ્ટતા એ છે કે ચાલુ ગોચરીમાં કે આંબિલની ગોચરીમાં આ તરપણી ભરીને દાળ વધી પડે તો પણ
છે
આ
છે
અ
ણ
၁။
ર
અ
ਮ
રા
1111111101010101010101
આ
છે
અ
છ
၁။
ર
“લાવો, મને તો બહુ ભાવે છે”
એમ કહી એક તરપણી દાળ ખપાવી દે.
એમ ક્યારેક ચાર-પાંચ ટોક્સી શાક વધી પડે તો પણ “મને બહુ ભાવે છે” એમ કહી બધું જ શાક ખપાવી દે.
ગોચરીમાં કોઈક વસ્તુ ખારી કે કડવી આવી હોય તો બીજા કોઈ ન લે, પણ એ કડવા કારેલા કે વધુ મીઠાવાળી દાળ વગેરે બધી વસ્તુ આ સાધ્વીજી પ્રસન્નતાપૂર્વક બધું
જ વાપરી લે...
“જે હોય એ ચાલે” એવી ભાવના કેટલો બધો કર્મક્ષય કરી આપે ? ૧૨૭. ખમીએ હોંશે સર્વજીવને...
(સાધ્વીજીના શબ્દોમાં →)
હું જ્યારે મુમુક્ષુ હતી ત્યારે મારી સાથે બીજી પણ એક મુમુક્ષુ બેન હતી પણ મને એના ઉપર ગુસ્સો હતો, મારો એની સાથે અણબનાવ હતો. એટલે હું એની સાથે બોલતી જ ન હતી.
મારી દીક્ષા પહેલા થઈ અને તે પછી પણ એ મુમુક્ષુબેન સાથે મારે અબોલા ચાલુ
જ હતા.
“સાધુપણામાં આ વૈરભાવ ન શોભે” એ વાત હું વિસરી ગયેલી.
પછી તો એ મુમુક્ષુબેન પણ નૂતનદીક્ષિત બની,
પણ
કોણ જાણે કેમ ? મારો વૈરભાવ ઓછો ન થયો. એ મારા જ ગુરુબેન બન્યા પણ
એની સાથે વાત કરવી પણ મને ન ગમતી.
એ દરમ્યાન અમારું ચાતુર્માસ પાલિતાણામાં થયું. ત્યાં પ્રભાવક-લેખક આચાર્યભગવંતની વાચનાઓ સાંભળી, કઠોરતાના કટુ પરિણામો અને સ્નેહભાવના અ મધુ૨પરિણામોની ઘણી વાતો સાંભળી.
મા
મારું હૈયું રડી ઉઠ્યું.
રા
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબી (953) M
અ
છ
၁။
ર
$= 5
રા
5 - 6
ર
આ
ਮ
રા
