________________
(૧૯) ૪૨૫ એક મોટી હવેલીની અગાસીમાં બેઠેલે શેઠ નારંગી, મોસંબી, ચીકુ, કેળાં, સફરજન અને સેવ ખાઈ રહ્યો હતો અને છાલ-છેતરાં નીચે ફેંકે જતું હતું. ક્યાંયથી ભિક્ષુક આવીને તે છાલ વગેરે ખાઈ રહ્યો હતે. નેકરેએ ભિખારાને ચાલ્યા જવા માટે પડકાર કર્યો. તે નહિ ગયે ત્યારે માર મારવામાં આવ્યો. ભિખારે તે રડવાને બદલે હસવા લાગ્યા. લેકને આશ્ચર્ય લાગ્યું અને પૂછયું ત્યારે જવાબમાં કહ્યું કે હું માત્ર છાલ અને છતાં જ ખાઈ રહ્યો છું, તો પણ મને માર પડ્યો તે પછી અંદરને ગર્ભ વગેરે ખાનાર શેઠની શું દશા થશે? આ સાંભળી શેઠના અંતરે આંચક અનુભવે.
૪૨૬ એક મોટી પેઢી ચાલતી હતી. પિઢીના મુનીમે પિતાની પરિસ્થિતિ પહોંચતી નહિ હોવાથી શેઠને પૂછીને પિતાના લગ્ન માટે સારી એવી રકમ ઉપાડી. શેઠે ઈશારતમાં તેને કહ્યું પણ ખરું કે રૂપીઆ પાછા ન આવે તે કશે વાંધો નથી; પરન્તુ મુનીમ નીતિમાન હતા. ઉપાડવામાં આવેલી રકમ ચેપડામાં પિતાને ખાતે ઉધારી. ત્રણ ત્રણ વર્ષનાં વાણું વીતવા આવ્યાં તો પણું રકમ જમા ન થઈ ત્યારે પેઢીના કાર્યકરોએ કાયદેસર નોટિસ મેકલી. અદાલતમાં દા માંડ્યો અને ડીકી કરાવી, પરન્ત શેઠે એ ડીકીને અમલ ન કર્યો. પેઢીએ પિતાની કાર્યવાહી કરી અને શેઠે પિતાની ફરજ બજાવી.
