________________
(૨૬ધા પ્રતિક્ષા કરી રહ્યો છું.” આમ ને આમ સાંજ પડવા આવી. અસંખ્ય માને ત્યાંથી ગયા અને આવ્યા, પરંતુ આ માણસ ત્યાંથી ઊઠયો નહિ. અંતે એક વૃદ્ધજન દેખાય. તેના ભાવ બહુ જ ઉજજવળ હતા. તેણે કાંઈક વસ્તુ આ માણસના હાથમાં આપી અને કહ્યું, “ આ વસ્તુ, ભગવાનને ભેટ કરજે. હવે તમે મન્દિરમાં જાઓ.” પેલા માણસે માથું ધુણાવ્યું. વસ્તુ ગ્રહણ કરી ખરી, પરંતુ એક તરફ મૂકી દીધી. તેણે કહ્યું “હજુ મારે વધુ મૂલ્યવાન વસ્તુ જોઈએ.” ડીવાર પછી જઈ એક જુવાન આવ્યા અને સુંદર અને કીમતી વસ્તુ આપી: “ત્યે, તમારા ભગવાનને ભેટ કરજે. હવે તે ઉઠે.” વસ્તુ સર્વોત્તમ હતી છતાં એક બાજુ પર મૂકવામાં આવી. છેવટે કોઈ સુંદર સ્ત્રી આવી. તેણે વસ્તુ સામે ધરી. તેણે લઈ લીધી ને રસ્તે પડ્યો. જિંદગીની મુસાફરીએ નીકળેલા એ માનવ, આ વાત સમજવા જેવી છે. વૃદ્ધ આવે તે જ્ઞાન હતું, જુવાન આવે તે કર્મગ અને પેલી સ્ત્રી જે વસ્તુ લાવી તે ભક્તિ હતી.
પ૧૮ માસ તુષ મુનિ કે જેનાથી મા રૂપ માતુષ આટલા સરળ શબ્દ પણ સહેલાઈથી બેલી શકાતા ન હતા. આ શબ્દને બદલે માસ તુષ બેલાઈ જવાતું હતું તે પણ તેઓએ ગુરૂશ્રીની આજ્ઞાનુસાર વિદ્યાભ્યાસની પાછળ સનત શ્રમ ઉઠાવ ચાલુ જ રાખે, તે પરિણામે કે
